187- Âlimlerin kalbleri ile Allahü teâlâyı görmesi. 3.Cild 90.cı mektûb

ÜÇÜNCÜ CİLD, 90. cı MEKTÛB

Bu mektûb, Muhammed Hâşim-i Keşmîye “kaddesallahü teâlâ sirrehül’azîz” yazılmış olup, âriflerin, kalbleri ile Allahü teâlâyı nasıl gördükleri anlatılmakdadır:
Bismillâhirrahmânirrahîm. Allahü teâlâya hamd olsun. Onun seçdiği kullarına selâm olsun!
Süâl: Tesavvuf büyüklerinden ba’zıları, kalb gözleri ile, Allahü teâlâyı gördüklerini söylemişdir. Meselâ, Şeyh-ul’ârif “kuddise sirruh” [Şihâbüddîn Ömer Sühreverdî] (Avârif-ül-me’ârif) kitâbında, (Allahü teâlâ, kalb gözü ile müşâhede olunur) diyor. Hâlbuki, Ebû İshak Gülâbâdî “kuddise sirruh” Sôfiyye-i aliyyenin eskilerinden ve reîslerindendir. (Te’arrüf) ismindeki kitâbında diyor ki, (Büyüklerimiz, sözbirliği ile dedi ki, dünyâda Allahü teâlâ, baş gözü ile de, kalb ile de görülemez. Ancak, kalbde bir yakîn, kanâ’at hâsıl olur). Bu iki sözün arasını bulmak nasıl olur?
Cevâb: Bu mes’elede, bu fakîr, (Te’arrüf) kitâbının sözünü beğenmekdeyim. Bu dünyâda, kalblerin Allahü teâlâdan nasîbi, yakîn hâsıl olmakdan başka değildir. Buna, ister rü’yet desinler, ister müşâhede desinler. Kalb göremeyince, göz elbette göremez. Bu dünyâda gözün Allahü teâlâyı görmesi mümkin değildir. Kalbde hâsıl olan yakîn, Âlem-i misâlde, rü’yet şeklinde görülmekdedir. Çünki, Âlem-i misâlde her düşüncenin, her ma’nânın bir şekli vardır. Bu dünyâda, insana en iyi yakîn hâsıl eden şey, rü’yetdir. Kalbdeki yakîn de, âlem-i misâlde, rü’yet şeklinde görünüyor.
Kalbde hâsıl olan yakîn, rü’yet şeklinde görüldüğü için, yakîn hâsıl olunan şey de (görünen şey) şeklinde oluyor. Sâlik, bu yakîni, âlem-i misâl aynasında görünce, âlem-i misâlin ayna olduğunu unutarak, sûreti [görünüşü] hakîkat [asl] sanıyor. Rü’yet hâsıl oldu diyor. Yakînin sûretini gördüğünü anlıyamıyor. Bu hâl, tesavvufcuların meşhûr olan hatâlarından biridir. Âlem-i misâldeki sûreti görmek kuvvetlenirse, sâlik, gözümle gördüm zan ediyor. Hâlbuki göz ile de, kalb ile de görülemez. Sôfiyye-i aliyyenin çoğu, böyle yanılarak, kalb ile gördük sanmışlardır.
Süâl: Kalbde kendisine yakîn hâsıl olan şeyin âlem-i misâlde sûreti bulununca, Allahü teâlânın sûreti, görünüşü olmak lâzım gelmez mi?
Cevâb: Allahü teâlânın misli yokdur. Fekat, misâli vardır dediler. Âlem-i misâlde sûret görünür dediler. Nitekim (Füsûs) kitâbının sâhibi [Muhyiddîn-i Arabî] “rahmetullahi aleyh” Cennetde görmeği de, âlem-i misâldeki sûret olacak demişdir. Âlem-i misâldeki sûret, Allahü teâlânın âlem-i misâldeki sûreti değildir. Kalbde yakîn hâsıl olan şeyin sûretidir. Kalbde yakîn hâsıl olan, keşf olan ise, Zât-ı ilâhî değildir. Zât-ı ilâhînin, nisbetleri, i’tibârlarıdır. Ârifin işi, Zât ile olunca, böyle hayâller meydâna çıkar.

Hiç rü’yet ve mer’î yokdur. Çünki, Zât-ı ilâhînin âlem-i
misâlde sûreti yokdur. Yakînin sûretini, rü’yetin sûreti sanmıslardır.
Âlem-i misâlde maddelerin, zâtların sûreti olmaz. Ma’nâların sûreti olur. Âlemler
[mahlûklar], Allahü teâlânın ismlerinin ve sıfatlarının görünüsleridir. Zâtlıkları,
kendi varlıkları yokdur. Bunun için, âlemin hepsi, ma’nâ demekdir. [Âlemde
madde yokdur.] Onun için, âlemin, âlem-i misâlde sûreti vardır. Allahü teâlânın
ismleri ve sıfatları da, Zât-ı ilâhî ile durabildigi için, ma’nâ gibidirler. Bunların
âlem-i misâlde sûretleri olabilir. Fekat, Zât-i ilâhînin hiç sûreti olamaz.
Sûret, hudûdlü olur ve kaydlı olur. Âlemler, Onun mahlûkudur. Hiçbir mahlûk,
Onu hudûdlayamaz. Bir kayd ile baglıyamaz. Allahü teâlânın misâli var demek,
yalnız zât-ı ilâhînin degil ba’zı bakımlardan, ba’zı cihetlerden misâli olur demekdir.
Fekat, Zât-ı ilâhînin degil, ba’zı i’tibârlarla, ba’zı bakımlardan misâli olur demek,
bu fakîre agır geliyor. Belki, zıllerinden uzak bir zıllin misâli olabilir. Tekrâr
edelim ki, âlem-i misâlde, sıfatların ve ma’nâların sûreti vardır. Zâtın sûreti yokdur.
O hâlde, (Füsûs) kitâbının sâhibinin (Allahü teâlâ, Cennetde, âlem-i misâldeki
sûreti olarak görünecekdir) demesi, Onu rü’yet degildir. Hattâ, sûretini bile rü’yet
degildir. Çünki, Zât-ı ilâhînin sûreti yokdur ki görülebilsin. Âlem-i misâldeki sûret,
Onun zıllerinden uzak bir zıllin sûretidir. Bunu görmek, Zât-ı ilâhînin rü’yeti
degildir. Muhyiddîn-i Arabî “kuddise sirruh”, Cennetde Allahü teâlânın görünmesine
inanmamakda, mu’tezileden ve felsefecilerden geri kalmamakdadır. Cenâb-
ı Hakkın görünmesini, öyle bir seklde isbât etmis oluyor ki, isbâtından, görülemiyecegi
anlasılıyor. Ya’nî görülemiyecegini mükemmel isbât etmis oluyor.
Çünki, kinâye söz, açık sözden dahâ mükemmel anlatır. Fekat, mu’tezile ile felsefeciler,
akllarına uyuyorlar, Muhyiddîn-i Arabî ise, yanlıs olan kesfine uymakdadır.
Belki de felsefecilerin ve mu’tezilenin delîlleri, sâhidleri, Muhyiddîn-i Arabînin
hayâlinde yerleserek, kesfinin yanlıs olmasına ve onlara uymasına sebeb olmusdur.
Fekat, Ehl-i sünnetden oldugu için, bu kesfini, rü’yeti isbât olarak göstermisdir.
(Te’arrüf) kitâbı sâhibinin “kaddesallahü teâlâ sirrehül’azîz” (söz birligi) demesi,
zemânındaki tesavvufcuların söz birligi olsa gerekdir. Herseyin dogrusunu Allahü
teâlâ bilir.
Ilâhî nedir bu ask, yakdı cismü cânımı?
bundaki zevk baskadır, duyulur izhâr olmaz.
Ne tarafa giderim, bırakıp sultânımı,
Seni sevdi bu gönül, ölse ele yâr olmaz!
Herkese nasîb olmaz, huzûrundaki ânlar,
ebedî hâtıradır, bu bulunmaz zemânlar.
Kadrinizi biz gibi, bir nebze anlayanlar,
derler ki, bu devrde, sen gibi serdâr olmaz.
Feth etdiniz kalbimi, gizli bir miftâh ile,
bundan sonra, nefsimin ısyânları nâfile!
Her bülbül âsık olur, böyle vefâlı güle,
kim demis zemherîrde, ılık bir behâr olmaz.
Her sözünüz kalbime âb-ı hayât katresi,
senden baska rûhumun yok kurtulus çâresi.
Ey! Cihânın su ânda, bir teki, bir dânesi!
biz günâhkârlar için, bundan büyük kâr olmaz!