Aşk iğnesiyle dikilince bir dikiş, kıyamete kadar sökülmez imiş,,,,
Aşk ile insan elbet güneşe benzer; ve aşksız gönül misali taşa benzer,,,Hayatı aşka bölünce hayat çoğalır; bütün hayatları toplasan geriye aşk kalır.....Gelip kemiğe dayanınca dünya, hayata atılan kement olur; göz kapaklarından vurulunca kasırgalar, annelerce deprem, babalarca bent olur.....Aşksız bahar dallarını kuru bir ayaz boğar, aşksız rahmini yargılayan bebekler nagehan doğar,,,,Mahrem düşüncelerle perdelenen odalarda ya ezel ya ebed olur; aşk kayıp giderse dünyadan ebed kıyamet olur; sevgisizlik gelir, dünya cehennem olur......
Aşk gelince burukluğun şiirinde hüzün dokur heceler; ve azarlanmış kalpleri ısıtır tam yarısında geceler,,,,Saban onunla sürerse toprağı koşarak, ancak o vakit yeşerir taze bir başak,,,,Atların nallarından yıldırımlar masallara dökülür ve yollanamayan mektuplarda nice kalpler sökülür,,,,Kayan yıldızlar gibi büzülür elem dehlizlerine diller ve melâl süzülür gibi melek kanatlarında döker yapraklarını güller....Kaderin dehşetini yakan şamdanlar özge pervanelere tesellikâr düşer, şefkatli bir ekmek kırıntısıdır kurutulmuş buselere yâr düşer....
Sevgili!
Kapına geldik; aşkı öğret bize; ve aşkını ver yüreklerimize....
Bir nihânîce gamzene gamzede aşıkların adına Hani uykuya dalınca kent ve yalnız başına kalınca kendi....Hani yalnız gecelerde konuşmadan kalınca dilleri ve hal üzre gönüller anlar olunca bütün dilleri Vicdan sesinden bîzar kürek mahkûmlarınca, hani âşıkların hasreti özlemle karınca
Hani gurbetin ucunda gönlüme gömen de seni, hani seni gurbet gurbet gönlüme gömende Güneş ve ay nurunu aşkından alırken; güneşin ışığı aya vurur gibi âşığı aydınlatırken Gel ey Sevgili bir huzmecik bahşeyle asi ve aciz üftadene ve umut ver peykin olmaya teşne kem zerrene.... Aşkları unutan bendene aşkını unutturma!
Her şey sen olsun şu dünyada ve olmasın sen olmayan dünya da,,,,,
selam ve dua ile canlar.....
