Belki geçer dedim...

Belki...
Belki geçer dedim
Sabrı seçtim, boyun büküp kanaat ettim
Bir ömür dinledim,
Ya Rab dedim ve ona iltica eyledim
Her ne söylenmişse aldırış etmedim,
Demek ki nasibimmiş dedim
Ümitlerimi gizledim, düşlerimi perdeledim,
Hülyalarımı söylemekten imtina ettim
Sevdiğini söylüyordun,
her lahzada kontrol etmek istiyordun,
Yargılamak adına sınır tanımıyordun
Ne vakit karşılaşsam şüphe içinde bakıyordun,
Benim olmasın diyordun,
Rahat bir nefes aldırmıyordun
Kıskanmanın her çeşidini deniyordun,
Nefesine göre vaziyet almamı ön görüyor
Ve adeta zorluyordun
İradeni, aklını kullanma,
Benim var ikimize de yeteri zımmen zerk ediyordun,
Yani sen kölen olmamı istiyordun
Ruhsuz ve kalpsiz,
ümitsiz ve ufuksuz itaat etmemi diliyordun,
Ne kadar zulmettiğini fark edemeyecek kadar, basiretsizdin...


Mustafa CİLASUN