Hazret-i Rabia çok oruç tutardı. Bir defasında bir hafta yiyecek bulamadı. Sekizinci gece açlığı iyice şiddetlendi. Nefsine eziyet etdiğini düşünürken birisi kapıyı çaldı. Bir tabak yemek getirdi, o da yemeği alıp yere koydu. Mum getirmeye gitti; gelince bir kedinin yemeğini dökmüş olduğunu gördü. Su bardağını almaya gitdi; Mum söndü. Su içmek isterken bardak düşüp kırıldı. O da “Ya RABBİ! Bu zavallı kulunu imtihan ediyorsun, fakat acizliğimden sabredemiyorum” diyerek bir ah çekti. Bir ses duyuldu: “EY RABİA, istersen dünya nimetlerini üstüne saçayım. İstersen üzerinden dert belaları kaldırayım. Fakat bu dertler, belalar ile dünya bir arada bulunmaz.” Bu sözü işitince,
“YA RABBİ! BENİ KENDİNLE MEŞGUL EYLE VE SENDEN ALIKOYACAK İŞLERE BULAŞTIRMA”diye dua etti. Bundan sonra dünya zevkleri öyle kesildi ki, ALLAH ile meşgul olurdu. Hatta biri gelip kendisini ALLAH ile meşguliyetden alıkoyar korkusuyla, “YA RABBİ! Beni Kendinle meşgul eyle de kimse Senden alıkoymasın” diye DUA ederdi.
Şimdi hayran olduğum H.z Rabia ahlakıyla ahlaklanma zamanıdır
Dilime Onun duasını nakşeyleme zamanıdır
Ya Rabbi !Şu dünyanın meşguliyetleri ile boğulan ben H.z Rabianın duasıyla dergahının kapısını vuruyorum.
BENİ KENDİNLE MEŞGUL EYLE SENDEN ALIKOYACAK İŞLERE BULAŞTIRMA !..
