ceylannur
Yeni Üyemiz
BULUT ŞEMSİYESİ
Muhammed(s.a.v) serin yayla evinde hızla büyüyordu.Sütkardeşleri kuzuları otlatmaya giderken o, evde yalnız kalıyordu.Aslında o da kardeşleriyle birlikte çiçekli kırlarda kuzuları otlatmak, gezmek, dolaşmak istiyordu.Bir gün bu isteğini sütannesine söyledi.Sütanne buna karşı çıktı.Onun bütün gün güneş altında kalmasını istemiyordu. Fakat Muhammed'in (s.a.v) çok üzüldüğünü görünce dayanamadı.Ertesi gün kardeşleriyle gitmesine izin verdi.Muhammed(s.a.v) çok sevinmişti.
Güneş ışıkları yaylayı ılık ılık kuşatırken Muhammed(s.a.v) erkenden uyandı.O gün sütkardeşleri Abdullah ve Şeyma ile birlikte kırlara gidecekti.Halime anne onu hazırlarken sık sık çocuklarına şöyle diyordu:"Ona çok iyi bakın.Onu iyi koruyun.Başına güneş geçmesin."
Şeyma, annesine söz verdi.Muhammed(s.a.v) iyi bakacaktı.El ele tutuşarak kuzuların ardına düştüler.
Muhammed(s.a.v) kırlarda gezerken hep göğü, güneşi, yeri, böyle güzel süsleyen Yaratıc'yı düşündü.Düşündükçe O'nu daha çok sevdi.
Güneşin sıcak ışıkları Muhammed'in (s.a.v) gül tenini okşarken gökyüzünde tül gibi ince, ak bir bulut belirdi.Sessizce aşağılara kadar indi ve onu gölgeledi.O nereye gitse bulut da onunla birlikte geliyordu.Beyaz bir şemsiyeydi sanki.Yol boyunca hep Muhammed'i (s.a.v) izledi.
Muhammed'in (s.a.v) bir şeyden haberi yoktu.Fakat bu bultu süt kardeşi Şeyma fark etmişti.Bulutun Muhammed'in (s.a.v)üzerinden ayrılmayışına çok şaşmıştı.
Akşam olup eve geldiklerinde Şeyma, gördüklerini heyecanla annesine anlattı.Halime anne bu işe şaşırmadı hatta sevindi.Çünkü o bulutu Muhammed(s.a.v) daha bebekken o da görmüştü.Onun çok özel bir çocuk olduğunu biliyorve ileride çok büyük bir insan olacağına inanıyordu.Bunun için ALLAH'a şükretti.
Muhammed(s.a.v) serin yayla evinde hızla büyüyordu.Sütkardeşleri kuzuları otlatmaya giderken o, evde yalnız kalıyordu.Aslında o da kardeşleriyle birlikte çiçekli kırlarda kuzuları otlatmak, gezmek, dolaşmak istiyordu.Bir gün bu isteğini sütannesine söyledi.Sütanne buna karşı çıktı.Onun bütün gün güneş altında kalmasını istemiyordu. Fakat Muhammed'in (s.a.v) çok üzüldüğünü görünce dayanamadı.Ertesi gün kardeşleriyle gitmesine izin verdi.Muhammed(s.a.v) çok sevinmişti.
Güneş ışıkları yaylayı ılık ılık kuşatırken Muhammed(s.a.v) erkenden uyandı.O gün sütkardeşleri Abdullah ve Şeyma ile birlikte kırlara gidecekti.Halime anne onu hazırlarken sık sık çocuklarına şöyle diyordu:"Ona çok iyi bakın.Onu iyi koruyun.Başına güneş geçmesin."
Şeyma, annesine söz verdi.Muhammed(s.a.v) iyi bakacaktı.El ele tutuşarak kuzuların ardına düştüler.
Muhammed(s.a.v) kırlarda gezerken hep göğü, güneşi, yeri, böyle güzel süsleyen Yaratıc'yı düşündü.Düşündükçe O'nu daha çok sevdi.
Güneşin sıcak ışıkları Muhammed'in (s.a.v) gül tenini okşarken gökyüzünde tül gibi ince, ak bir bulut belirdi.Sessizce aşağılara kadar indi ve onu gölgeledi.O nereye gitse bulut da onunla birlikte geliyordu.Beyaz bir şemsiyeydi sanki.Yol boyunca hep Muhammed'i (s.a.v) izledi.
Muhammed'in (s.a.v) bir şeyden haberi yoktu.Fakat bu bultu süt kardeşi Şeyma fark etmişti.Bulutun Muhammed'in (s.a.v)üzerinden ayrılmayışına çok şaşmıştı.
Akşam olup eve geldiklerinde Şeyma, gördüklerini heyecanla annesine anlattı.Halime anne bu işe şaşırmadı hatta sevindi.Çünkü o bulutu Muhammed(s.a.v) daha bebekken o da görmüştü.Onun çok özel bir çocuk olduğunu biliyorve ileride çok büyük bir insan olacağına inanıyordu.Bunun için ALLAH'a şükretti.
