Diyarbakır türküsü | İbrahim SADRİ

Ömrüm Yağız ömrüm, gül ömrümDüştüğüm ateşlerde feryadlara gömdüğüm Dağlı ömrüm, ah ömrüm Hani bir kavgada gördüğüm Hani ağladığım hani güldüğüm Bir tel saçına yüzüm sürdüğümÖmrüm Gibi ömrüm Gibi sevdam


Aslan gibi durduğun diyarbakır gibi Alnında derin çizgiler ellerinde nasır Surların içinden geçen şehrin sarkışı Ah ulan diyarbakır Seni sevmek adamda yara bırakır


Ve bir yanını ateşler içindeVe bir yanını yıkılmış delikanlı hüznüyleVe bir de hışımlaVe onulmaz acılarla bırakır, diyarbakırHer sabah kalbimizin önüne

Yel eser kül savurur Geceden artanıHer şafakla kendini yedi kat göğe vurur İner yedi kat yereIrmakların türküsü olur Gelir geçer içimizden

Gelir geçer bir şehrayin şehrin kalbinden Benim başımda kasketim Boynumda mendilim Cebimde tabakam tütünüm tesbihim Cebimde kuşlara öğrettiğim türkülerim İnce fitil gömleğim ve amansız cesaretimŞehrin kaldırımlarına dokunur



Dokunur türküler gibiDelilo olurLorke olurAh bu aşk ah bu şehirYangınlar içinde halaya dururHalaya durur çocukları sokaklarınSokakların çocuklarıBilmem kaç yüzyıldır öylece dururAma aç ama tokAma durur öyleceVe durur öylece diyarbakırBu şehir her geceSınanır iyiceHer yıldızıyla gökyüzündeİçime dokunurDokunur içime hasreti yalnızlığının



Sana dokunmak diyarbakırBir vurguna dokunmak gibidirKor gibidir kızgın alevler içindeBu şehri tutmak gibidir başım üstüneGüneşi sevmek gibidir göremesen deVe sevmek gibidir her yanınıAma ateşini ama kavgasını ama böğrümde yarasını


Aslan gibi durduğun diyarbakır gibi Alnında derin çizgiler ellerinde nasır Surların içinden geçen şehrin sarkışı Ah ulan diyarbakır Seni sevmek adamda yara bırakır


Ve bir yanını ateşler içindeVe bir yanını yıkılmış delikanlı hüznüyleVe bir de hışımlaVe onulmaz acılarla bırakır, diyarbakırHer sabah kalbimizin önüneGelip geçişinİnce duruşunTürkünVe delikanlı yanınBaşım üstüne....

İBRAHİM SADRİ
​