Düş olur, zaman kaybolur…

Düş olur, zaman kaybolur…

Ufacık ,küçücüktüm..dünya ise çoook büyük..
Hedeflerim vardı ama ben kadar küçük..
Önce ablamın bisikletini almalıydım..benimkisini ise kardeşime bırakmalıydım..
Ne mühim bir emeldi ..ne mühim!

Sonra kavuştum emellerime..aldım ablamın bisikletini..
Aaa baktımki hiç bitmiyordu istekler..
Okullu olup sınıfları doldurmuştukya hani..
Şevket hocama küserdimde sırada arkamı dönerdim..
Saadetide döndürürdüm..
Taki.. şevket hocam yanıma gelsin..
Başımı şefkatla okşasın..
Neyin var canım kızım desin diye..ne nazımı çekti benim..
Nede nazlıydım ona karşı..
Her anışımda tebessüm eder, içim sevgiyle çoşar nazlandıgım zatı..

En iyi dostum saadetti buarada ,birtek o anlardı beni..
Ahh şimdi görmeyeli kimmilir kaç yıl geçti..
Bu arada ben büyüyorum tabii..
Yeni arkadaşlıklar yeni umutlarla ,koskoca bir 17 olmuşum..
Şimdi yanımda saadet yok ama ,en az onunkadar sevdiğim yeşimim yaseminim filizim var..
Elbette yazlıkçılarıda unutmamak gerek..

Köşe başı çekirdek kamplarımızı,gece vakti top oynayışlarımızı..
Helede babamın eski para koleksiyonunu ,ufaklıklara verip bakkala yollayışlarımızı..

Sonrada bakkal amcadan köşe bucak kaçışlarımızı…
Ne yaramazdım ben yaw..

Herkes dağıldı..hemde herkez..
Önce saadet başladı ..
Arkası sıra takib etti tüm dostlar…
Yaşlandık bu arada..
Bende..
Onlarda..
hayat yelpazesini toplamak için çok çalıştım..
Ama kapanmıyor yaprakların arası..her yıl bir yaprak..
Kavuşmuyor artık..yaklaşmıyor birbirine..

Hersene giderim eski mekanlarıma..hatta oralardan sevdiklerimi ararım..

-‘’ alo..nerdeyim biliyormusun?
-kıs nerdesin!
-hani gece çekirdek yediğimiz malum parkta..
- Allah iyiliğini versin emi! Yaaa nolur bir resim çekte akşam netten yolla..
İşte bu muhabbet..hatıralarda soludugumuz.
.
Ben onlara park resmi atarım onlar bana ..okul

İşte..nasıl? işte canım..nasıl yani?
Ne bileyim ya..işte!


Dun gibi gözümde ,kovalamaca oynarken kolumu kırışım..
Dün gibi gözümde erik ağaçlarına çıkışım..
Okuldan ilk kaçışım..

Seneler seneleri kovalar..yaşanır dağ gibi inkılaplar..
Hayatlar değişir başkalaşır umutlar..
Şimdiye gelinirde elde tutulmaz zamanlar…

Durmak nedir bilmeyen zamanın çarklarında birtek ben eskimedim elbette..
Evlendik barklandık. Yeni hayatlar kurduk..
Şükürki hepimiz çok mutluyduk..
hamdolsun huzurluyduk..
tek tesellimizde buydu hakkımızda ..
ama bir sorunvardı aslında ..
pek çaktırmasakda..
uzaklıklara çokkk alıştık(?)


Bende eskimeyen tüm dostlarıma....
( ımmm buarada ben hala o parkta çekirdek yerim.. )
hepimizin vardır böyle anıları eminim tebessümle andıgımız ne günlerimiz vardı diyebildigimiz