Düşünmek, insan olmanın erdemiyle nefeslenmek demektir…

MustafaCİLASUN

Özel Üye
1237846_641113459256946_1332624838_n.jpg







Mehmet
Çok ımartılmıtı. Evlerinin tek olu
Babasının avcılık lakabı bulunan Mehmet’e
Kimseler söz edemezlerdi. Ne kadar çok ımarsa da!

Çok haksızlık yapsa da,

Onun her hareketi birilerince masum karılanırdı.
Çünkü avcı olan Ahmet amcadan çok korkarlardı.
Lakin Ahmet amca bunlardan habersiz olan,
Kendiileriyle ilgili çalımaları bulunan çok sakin bir insandı.

Bizler uzaktan da olsa

Bir kötülüüne ahit olamadıımızdan
Azda olsa onu severdik. Olu Mehmet’i hiç
Sevmediimiz halde, onu ımarttıını bildiimiz
Nedenle diyemem, çünkü onu hiç yüz göz olurken görmemitik.

Bir gün yine uçurtmalarımızı

Uçururken ımarık Mehmet bir dier arkadaın
pini kopartmak için, uçurtmasını kaçırtmak için saldırmıtı.


Madur olan arkadaımız Sait
Ne kadar sabrederek dirense de, Bizler bir gayret göster sekte
Tüm çabalarımız nafileydi. Mehmet’i bir kere hırs basmıtı.

Çok rahat dövebileceimiz

Bir arkadatı lakin onun babası acı olan bir adandı!
Ara da olsa omzunda tüfekle gezdii görülürdü. Farklı kıyafetler eli
inde.

Mehmet mücadelesine devam ederken

Madur olan arkada Sait’in babası iten geliyormu
Duyduu sesler onun dikkatini çekince
Koarak geldi ve sevimsiz mücadeleyi gördü.

Ayırmak için yüksek sesle müdahale etse de

Mehmet artık dut durak bilmiyordu. Hakaretler yapmaya baladı,
Salim amca fazla dayanamadı ve Mehmet’e bir fiske vurdu.

Mehmet alayarak

Koar adımlarla babasını çaırmaya gittiini haykırıyordu.
Bir müddet sonra Mehmet anne ve babasına her ne anlatmı
sa bir fırtına koptu.

Mehmet’in babası

Tüfei elinde soluk solua koarak geldi.
Salim amcanın olu Sait’in uçurtmasını hedef alarak tüfei atelemiti.
Bizlerde korku ile havada ki uçurtmaya bakıyorduk.

Uçurtma

Tam ortasından delinmiti
Ve çok fazla direnmeden elektrik direine dolandı
Ve arada çaresiz bir ekilde kalmıtı.

Tüfein

Saçmalarından nasibini alan üç tane kuta
Cansız bedenleriyle yere öylece dülerdi.

Hırsın, mantıksızlıın,

Ahmaklıın bir yaı olmadıını o kadar bariz
Bir ekilde görmütük ki akınlıımız ayyuka çıkmıtı.

Kular o kadar

Güzel uçuyorlardı ki
Hürriyetin yekparesinde bir nefes sıhhat gibi


Oldukça canlı
Ve diri bir keyfiyette, hilkatleri mucibince, rızıklarının taksimince!
Semanın hameti, maviliin enginlii, bulutların serpili
i bir nizamın ölçüsüydü.

Ne kalmı

Bunlarda artan geriye sadece terbiye edilmeyen,
Tefekkürle ekillenmeyen, ahirle özlemeyen,
Mizanla bütünlemeyen fiiliyatlar.

Gözyaından

Baka bir ey kalmamıtı. Üzülenler çok fazlaydı.
Hafızalarına kayıt düenler en bahtsız olan zavallı masum çocuklardı.
ünmek onu tercih etmek, insan olmanın erdemiyle nefeslenmek demektir.



Mustafa CLASUN
 
Üst Alt