Efendimiz (s.a.v.)’ın Azrail Aleyhisselâm ile Konuşması - Ölüm Nedir?

Rivayet olundu:

Haberde geldi ki: Efendimiz (s.a.v.) hazretleri bir gün bir hastayı ziyaret etti. 0 hastanın baş ucunda oturur halde, Azrail Aleyhisselâm’ı gördü. Efendimiz (s.a.v.) hazretleri, Azrail Aleyhisselâm’a;

-“Ey Ölüm meleği! Ona yumuşak davran; zira o kişi, mümindir!” buyurdular. Ölüm meleği;

-“Ey Muhammed (s.a.v.)! Müjdele! Gönlünü hoş tut! Gözün aydın olsun! Muhakkak ki ben bütün müminlere yumuşak davranıyorum. Ben, müminin ruhunu alırım, hâne ehli (ailesi) feryat etmeye başlarlar. (Bunun üzerine) ben evin bir köşesine çekilirim. Ve onlara şöyle derim:

-“Bunda benim herhangi bir günahım yok. Çünkü ben memurum. Yine buraya döneceğim! Sakının! Sakının!…“

Dağda, karada, denizde ve düzlükte hiçbir aile efradı yoktur ki; ben günde beş kere kendileriyle musafaha etmeyeyim? Hatta ben onlardan küçüklerini ve büyüklerini kendilerinden daha iyi bilirim…

Allah’a kasem ( Yemin ) olsun ki, eğer ben kendiliğimden bir sivrisineğin canını almak istesem; buna gücüm yetmez; Allâhü Teâlâ hazretleri onun ruhunu almayı bana emretmedikçe; ben onun ruhunu alamam ….”

Ölüm Nedir?

Âlimler (r.h. hezarâtı) buyurdular:

Ölüm yokluk değildir; fena bulmak ve tam bir gayb da değildir. Ölüm, ruhun bedenden alâkasını kesmesi, bedenden ayrılması ve ikisinin arasına bir mâninin girmesiyle hâlin değişmesi ve dardan (dünyadan) başka bir dara (ukbaya) intikal etmektir.

Ölümü Unutturan

Allâhü Teâlâ hazretleri, ölümü alaca bir koç suretinde yarattığında, ona:

-“Bu heyetin (ve şeklin) üzerine meleklerin saflarının arasına git” (ve onların içine gir)” dedi.

Ölümü (müşahhas olarak alaca koç şeklinde) gören meleklerden hepsi bayıldılar. Tam bin sene baygın olarak yerde kaldılar. Sonra melekler kendilerine geldiler ve Allâhü Teâlâ hazretlerine şöyle seslendiler:

-“Ey Rabbimiz! Bu nedir?” diye sordular. Allâhü Teâlâ buyurdu:

-“0 ölümdür!” Melekler:

-“Ya Rabbi bu ölüm kimler içindir?” diye sordular. Allâhü Teâlâ buyurdu:

-“Nefs (ruh) sahibi olan (herkes) içindir!” Melekler sordular:

-“Ya Rabbi! Dünyayı neden yarattın?” Allâhü Teâlâ buyurdu: -“Adem oğullan orada yerleşsin (ve orada İskan olmaları için)…” Melekler sordular:

-“Ya Rabbi! Kadınları niçin yarattın?” Allâhü Teâlâ buyurdu:

-“Nesil olsun diye…” Melekler sordular:

-“Bunun (ölümün) kendisine musallat olduğu kişi, kadınlarla ve dünya (malı ve ziyneti) ile meşgul olur mu?” Allâhü Teâlâ hazretleri buyurdu:

-“Tûl-i emel (uzun yaşama düşüncesi) onlara ölümü unutturur. Hatta onlardan dünyayı alan (dünya malına sarılan) ve kadınların şehvetine sarılanlar olur…”

Musibetin Büyüğü

Bundan dolayı denildi ki:

-“Ölüm musibetlerin en büyüğüdür. Ölümden gâfîl olmak ise ondan (ölümden) daha büyük bir musibettir...”