MustafaCİLASUN
Özel Üye
Orjinal boyutu icin tiklayin 750x632px.
Bilmem ki kime seslenir, ah edersin
Ömür verdiğin candan beklemezsin
Sabreder, boyun büker ümitlenirsin
Sukut odalarında, kime seslenirsin
Ne ümitler beslemiş, heveslenmiştin
Her niyazında onlar içinde istemiştin
Kolum kanadımdır diye, sevinmiştin
Bir vakit sonra niye çekilip sessizleştin
Babaydın, ataydın, devasa çınardın
Zevcenin gözbebeği, tek yoldaşıydın
Saadet içinde muhabbetle anılandın
Yıprandın, mecalsiz kalıp acınandın
Refikan evlatlar hizmetine soyundu
Onların istekleri hemen yapılıyordu
Saatlerce beklesen, umursanmıyordu
İlaçlar dahi, senin almanı bekliyordu
İşte vefa insanla anlam kazanan ardır
Beşer insanlaştıkça farkına varacaktır
Kul olmak haktır, kalp, onu anacaktır
Kul olmayan, nefse hizmet yapacaktır
Sen ne kadar varsan, varlığınla tavsın
Sen ne kadar yalnızsan, o kadar avsın
Mazine dön bir bak, atanı an ve anlat
Nasıl bir beddua sokağında, kalmıştın
Mustafa Cilasun
