Göc

Türkü söylüyor birileri,
tut yüreğimdeki turnayı
tut şafakları,
gündoğumlarını.
dönüp duruyorum gökyüzünde..
kanatlarımda ırmaklar,
denizler...
tut yüreğimdeki turnayı.

Şafakla uyandım,
bütün kuşlar cıvıl cıvıl taşınıyorlar yeni bir kente
ben sessiz...aynı yerde
mevsim kış
gidecekleri yerde bahara çalıyor hava
neşeyle konacaklar yeni yuvalarına
ben sensiz uçamam ki
konamam ki hiçbir ağaca,
kaçamam ki rüzgardan.

bulutlar ne kadar telaşlı
yağmur kovalıyor gökyüzü
artık gitme zamanı
çığlıklar yükseliyor
kalkış çığlıkları
kanatlarında selamlıkları var turnaların
el sallayan sevgililer,
analar,
yetişmek istercesine peşlerinden koşacak çocuklar için

türkü söylüyor birileri
tut yüreğimdeki turnayı.
özlüyor birileri
tut şafakları,
gündoğumlarını
kanatlarımda ırmaklar,
denizler,
özlem kokusu,
umut kokusu.

su sesleri şırıl şırıl
baharla birlikte yayla türküsü rüzgarın
güneşle dost,
bi düşse kanatlarımız bize dost.
sır vermez dağlar,
kaçsan zalimlerden geçit vermez dağlar.
baharı da,kışı da bağrında besler dağlar.
ağıtlı,dumanlı dağlar ,
usanmaz,bıkmaz,korkmaz
sabırlı dağlar...
gidiyorum,
öyküsü duyulacak yeni kentlere,
ırmaklara,
dağlara,
masmavi,dalga dalga denizlere.
tut yüreğimdeki turnayı.
bu türküyü sen de söyle...


M.Kemal Bektaş