Lügat itibarıyla, iç darlığı, tutulma, gerilme, sıkılma, avuç içine alınma, canı çıkacakmış gibi olma manalarına gelen "kabz", tasavvuf ıstılahında, insanın, sımsıkı bir münasebet içinde bulunması lâzım gelen ebedî feyiz kaynağıyla alâkasının gevşemesi ve manevî feyizlerinin kesilmesi sebebiyle, kısmen de olsa boşlukta kalması ve kalbinin kasvetle kasılması demektir. Buna karşılık, sözlüklerde yayma, açma, sergileme, ferah-fezâ bir duruma erme şeklinde tarif edilen "bast" tabiri ise tasavvufta, gönlün genişleyip şenlenmesi ve zihnin en muğlâk meseleleri dahi çözebilecek seviyeye yükselmesi, dolayısıyla insanın İlahî lütufları hissetmesi ve yüreğinin neşeyle atması manalarına gelmektedir.
Devami...
