ceylannur
Yeni Üyemiz
İmâm-ı Rabbânî hazretleri, sâliha bir hanıma yazdığı mektupta buyuruyor ki:
(Kalb, göze tâbidir. Gözler harâmdan sakınmazsa, kalbi korumak güç olur. Kalb, harâma dalarsa, günâhlardan sakınmak güç olur. O hâlde, îmânı olanların, Allahü teâlâdan korkanların, harâma bakmaması lâzımdır.
Safizm, ya'nî kadınların, yabancı kadınlara şehvet ile bakması ve dokunması, yabancı erkeklerin bakması ve dokunması gibi harâmdır. Kadınların, kocasından başkasına, erkek veya kadın kim olursa olsun, yabancıya süslenmeleri câiz değildir.)
Uzuvları teşekkül etmiş çocuğu aldırmak harâmdır. [İbni Âbidin'de, (Özürsüz, çocuk düşürmek, harâmdır. Ananın veya süt emen diğer çocuğun ölümüne sebep olan bir özür varsa uzuvlar teşekkül etmeden düşürmek, ya'nî aldırmak câiz olur) buyuruldu. Uzuvları yüzyirmi gün sonra teşekkül eder. Dört ayını geçmiş canlı çocuğu aldırmak harâmdır.]
Fakirlikten dolayı iyi bakamamak, besleyememek korkusu, çocuk düşürmek, aldırmak için özür olmaz. Din bilgisi verememek, İslâm terbiyesi ile yetiştirememek korkusu özür olur. Bunun için, yalnız bu niyetle çocuk aldırmak câiz olur. Fakirlik, besleyememek korkusuyla aldırmak câiz olmaz. Çocuk olmaması için tedbir almak da câizdir. Meselâ, hap, fitil, prezervatif ve spiral kullanmak câizdir.
İslâmiyetin ilk zamanlarında evlenip çoğalmak emrediliyordu. (Ben sizin çokluğunuzla diğer ümmetlere karşı iftihâr ederim) hadîs-i şerîfi evlenmeyi teşvik etmektedir. Ancak (İki yüz yılından sonra sizin en iyiniz, hafifülhâz olandır) buyuruldu. (Yâ Resûlallah hafîfülhâz ne demektir?) diye sual edildi. (Hanımı ve çocuğu olmayandır) buyurdu. Bunun için Bişr-i Hâfî, Bâyezid-i Bistâmî gibi evliyânın büyüklerinden olan zâtlar bekâr kalmayı tercih etmişlerdir. Müslümanların çocuklarının çok olması iyidir. Ancak, bilindiği gibi gerekli islâmi terbiye verilemediğinden gençler, namaz, kılmamakta, dinden uzaklaşmakta, hattâ bir kısmı anarşist olmaktadır. Peygamber efendimiz elbette böyle gençlikle övünmez. Bu bakımdan, istemedikçe çocuk olmaması için tedbir almak câizdir.
(Kalb, göze tâbidir. Gözler harâmdan sakınmazsa, kalbi korumak güç olur. Kalb, harâma dalarsa, günâhlardan sakınmak güç olur. O hâlde, îmânı olanların, Allahü teâlâdan korkanların, harâma bakmaması lâzımdır.
Safizm, ya'nî kadınların, yabancı kadınlara şehvet ile bakması ve dokunması, yabancı erkeklerin bakması ve dokunması gibi harâmdır. Kadınların, kocasından başkasına, erkek veya kadın kim olursa olsun, yabancıya süslenmeleri câiz değildir.)
Uzuvları teşekkül etmiş çocuğu aldırmak harâmdır. [İbni Âbidin'de, (Özürsüz, çocuk düşürmek, harâmdır. Ananın veya süt emen diğer çocuğun ölümüne sebep olan bir özür varsa uzuvlar teşekkül etmeden düşürmek, ya'nî aldırmak câiz olur) buyuruldu. Uzuvları yüzyirmi gün sonra teşekkül eder. Dört ayını geçmiş canlı çocuğu aldırmak harâmdır.]
Fakirlikten dolayı iyi bakamamak, besleyememek korkusu, çocuk düşürmek, aldırmak için özür olmaz. Din bilgisi verememek, İslâm terbiyesi ile yetiştirememek korkusu özür olur. Bunun için, yalnız bu niyetle çocuk aldırmak câiz olur. Fakirlik, besleyememek korkusuyla aldırmak câiz olmaz. Çocuk olmaması için tedbir almak da câizdir. Meselâ, hap, fitil, prezervatif ve spiral kullanmak câizdir.
İslâmiyetin ilk zamanlarında evlenip çoğalmak emrediliyordu. (Ben sizin çokluğunuzla diğer ümmetlere karşı iftihâr ederim) hadîs-i şerîfi evlenmeyi teşvik etmektedir. Ancak (İki yüz yılından sonra sizin en iyiniz, hafifülhâz olandır) buyuruldu. (Yâ Resûlallah hafîfülhâz ne demektir?) diye sual edildi. (Hanımı ve çocuğu olmayandır) buyurdu. Bunun için Bişr-i Hâfî, Bâyezid-i Bistâmî gibi evliyânın büyüklerinden olan zâtlar bekâr kalmayı tercih etmişlerdir. Müslümanların çocuklarının çok olması iyidir. Ancak, bilindiği gibi gerekli islâmi terbiye verilemediğinden gençler, namaz, kılmamakta, dinden uzaklaşmakta, hattâ bir kısmı anarşist olmaktadır. Peygamber efendimiz elbette böyle gençlikle övünmez. Bu bakımdan, istemedikçe çocuk olmaması için tedbir almak câizdir.
