MustafaCİLASUN
Özel Üye
Sığ
bir halin
emanetcisiyken
Gönlüme
düşer şehretmeye
muktedir olmadığım fikirler
Kalbim
hakikat ilmine
ne kadar muhtaçken
içimde düğümlenir sözler
Sukut etmem
zaruretken, muhakemem
acziliğin figanıyla
yeis içinde inlerken
Durmuyor
nefesim, iradem
adına suskundur kederim
Göçüp
gitmeden gamı
sinemde aşkını beklerken
İnsanı,
insanlaştıran nedir
Nasıl bir
sosyal hadisenin
mecrasında bekleyen nasiptir
Ömür
zaten hesabın senasında
vaktini bekleyen
hakikat değil midir
Öyleyse
hata ve zafiyetler
Kalbimi lekeleyen
mahcubiyetin telakkileridir
Masum
olmak zaten
ne kadar mümkün olan
ihsan-ı reydir
Nefs
niye hadsiz
olan bir nasibi gailedir
Kul,
kalbi bakirliğin erkidir
Zira aklı
ve iradesi teslim
edilen bir hesabın namzetidir
Yükü
teslim almak
yaratılışın en ülfetli
ve ibretli bir hikayesidir
İlim,
aklıma ve izanıma
yön verecek bir hidayetin
ayetlerinde ki şevktir
Fikri
olmayan bir nefes
nasıl istikamet için
akıl yürüten zavallı ve nacizdir
Aşk,
nefsi edebe
eriştiren ferdir
Nasibin
lahzasında
bekleyen niyetin
umut nişanesidir
Emek
ve çile bu bakımdan
en kutsi bir sermayedir,
sabır içinde ki müjdedir
İhlas,
kulluk için ihdas
olunan gerekçedir
Nefsin
tezkiyesinde
şart olan vecdir
Ruhumdan
nükseden bir seda var
Sessizliğin
ibetinde okunur
ey yar, söyle nedir
İnsan,
kalbi ve
inancıyla şevktir
İman,
ruhunun aktidir,
nefsi adına ne kadar kefildir
Fani olan
her ne varsa iradeyi
cezbeden bir gerekçe midir,
izan niyedir
Hesapsızlık
içinde nefeslenen
hangi bahanesin eşiğinde
ah çeken bir zadedir
Akıl
ve irade insan için
ne müthiş bir ihsanın
hidayet gayesidir,
aşk, kalbi zikirdir
Mustafa CİLASUN
