NiHaL
Aktif Üyemiz
©VuSLaT
Kime Emanet
Hak Nebi’nin diline nifak sayılmış emanete ihanet,
Tohum toprağa,yavru yuvaya,yuva anaya emanet,
Şak şak olmuş toprak suya,su buluta emanet,
Yusuf kuyuya,Mısır Yusuf’a emanet,
Hak Nebi mağaraya,Medine Hak Nebi’ye emanet,
İbrahim ateşe,İsmail bıçağa emanet,
Ne bıçak, ne ateş, ne kuyu, ne de mağara etmedi ihanet,
Asrın İbrahimleri sana emanet!
Arkadaş!
Gel sen de bir kor gibi yak sineni,
Çünkü hepsi Allah’a emanet!!!
İçine doğru derinleş,dibi görünmeyen bir kuyu ol,
Sakla Yusufları koynunda,
Yusuflar sana emanet!
Mağarada yılan olma,
Güvercin gibi vefalı,örümcek gibi tehlikelere perdedâr ol,
Mağara gibi al Muhammedi’leri,al yedi genci,al bütün bir gençliği…
Hz.Sümeyrâ, Hak Nebi’yi evlâtlarına emanet etti.
“Sakın O’na bir şey olursa eve dönmeyin” dedi.
Dönmeden emanete sahip çıkamayacaklarını anlayınca...
Vazgeçtiler eve dönmekten.
Evlerinden çıkamayanlar neyin emanetçisi acaba?
Bilecik İstasyonunda yaşlı ana,oğlunu cepheye uğurlarken ona;
“Oğlum babanı Dİmetoka’da, dayını Şibka’da, ağabeylerini Çanakkale’de kaybettim, Sen benim son yongamsın, sen de dönmezsen ben Allah’a emanet!” diyordu.
Ve ilâve ediyordu
“Git, sen de git!
Minareler ezansız, camiler Kur’ân’sız kalacaksa, sen de git.”
Ezan, Kur’ân ,Vatan kime emanet?
Galiçya’da , Şibka’da, Dimetoka’da kalanların evlatları kime emanet?
“Ben sağ dönseydim uğrunda öldüğüm Kur’ânı, Canımdan çok sevdiğim, İslâm’ı yavruma öğretirdim” diyen
Ve fakat şimdi mabet yüzü görmeyen bu şehit evlatları kime emanet?..
Cafer-i Tayyar şehit olmuştu,
Hak Nebi geldi, yetimlerinin başını okşadı ve ağladı.
Baş okşayan kim? Gözyaşı kime emanet?
Cephede kanlar içinde son anlarını yaşarken, vücudundan kanlı kurşunu çıkarıp;
“Arkadaşım Memiş, şunu al oğluma emanet et.
Ben yaşadığım müddetçe vazifemi yaptım, inandığım mukaddesler uğruna can veriyorum.
Senden de bunun hakkını vermeni istiyorum dediğimi ilet.”
Mukaddes kurşun kime emanet!
Sütçü İmamım!
İki bacımızın yaşmağını aldılar diye Maraş’ı kana buladın.
Senin şuurun kime, yaşmak kime emanet?
Şair Hz. Amine’ye,
“Ey Ebva’da yatan ölü, Bahçende açtı dünyanın en güzel Gül’ü,”
Derken bahçe kime, Gül kime emanet?
Bilâller, dem tutan bülbüller nerede?
Arkadaş!
Gül de,bülbül de, bağ da, bahçıvan da,
Bıçak altındaki İsmailler, ateş içindeki İbrahimler, kuyudaki Yusuflar,
Şu gerideki isimsiz kümbet,
şu ilerideki ıssız mabet,
Unutma hepsi sana emanet!!!
Cemil CÜNEYD
Hak Nebi’nin diline nifak sayılmış emanete ihanet,
Tohum toprağa,yavru yuvaya,yuva anaya emanet,
Şak şak olmuş toprak suya,su buluta emanet,
Yusuf kuyuya,Mısır Yusuf’a emanet,
Hak Nebi mağaraya,Medine Hak Nebi’ye emanet,
İbrahim ateşe,İsmail bıçağa emanet,
Ne bıçak, ne ateş, ne kuyu, ne de mağara etmedi ihanet,
Asrın İbrahimleri sana emanet!
Arkadaş!
Gel sen de bir kor gibi yak sineni,
Çünkü hepsi Allah’a emanet!!!
İçine doğru derinleş,dibi görünmeyen bir kuyu ol,
Sakla Yusufları koynunda,
Yusuflar sana emanet!
Mağarada yılan olma,
Güvercin gibi vefalı,örümcek gibi tehlikelere perdedâr ol,
Mağara gibi al Muhammedi’leri,al yedi genci,al bütün bir gençliği…
Hz.Sümeyrâ, Hak Nebi’yi evlâtlarına emanet etti.
“Sakın O’na bir şey olursa eve dönmeyin” dedi.
Dönmeden emanete sahip çıkamayacaklarını anlayınca...
Vazgeçtiler eve dönmekten.
Evlerinden çıkamayanlar neyin emanetçisi acaba?
Bilecik İstasyonunda yaşlı ana,oğlunu cepheye uğurlarken ona;
“Oğlum babanı Dİmetoka’da, dayını Şibka’da, ağabeylerini Çanakkale’de kaybettim, Sen benim son yongamsın, sen de dönmezsen ben Allah’a emanet!” diyordu.
Ve ilâve ediyordu
“Git, sen de git!
Minareler ezansız, camiler Kur’ân’sız kalacaksa, sen de git.”
Ezan, Kur’ân ,Vatan kime emanet?
Galiçya’da , Şibka’da, Dimetoka’da kalanların evlatları kime emanet?
“Ben sağ dönseydim uğrunda öldüğüm Kur’ânı, Canımdan çok sevdiğim, İslâm’ı yavruma öğretirdim” diyen
Ve fakat şimdi mabet yüzü görmeyen bu şehit evlatları kime emanet?..
Cafer-i Tayyar şehit olmuştu,
Hak Nebi geldi, yetimlerinin başını okşadı ve ağladı.
Baş okşayan kim? Gözyaşı kime emanet?
Cephede kanlar içinde son anlarını yaşarken, vücudundan kanlı kurşunu çıkarıp;
“Arkadaşım Memiş, şunu al oğluma emanet et.
Ben yaşadığım müddetçe vazifemi yaptım, inandığım mukaddesler uğruna can veriyorum.
Senden de bunun hakkını vermeni istiyorum dediğimi ilet.”
Mukaddes kurşun kime emanet!
Sütçü İmamım!
İki bacımızın yaşmağını aldılar diye Maraş’ı kana buladın.
Senin şuurun kime, yaşmak kime emanet?
Şair Hz. Amine’ye,
“Ey Ebva’da yatan ölü, Bahçende açtı dünyanın en güzel Gül’ü,”
Derken bahçe kime, Gül kime emanet?
Bilâller, dem tutan bülbüller nerede?
Arkadaş!
Gül de,bülbül de, bağ da, bahçıvan da,
Bıçak altındaki İsmailler, ateş içindeki İbrahimler, kuyudaki Yusuflar,
Şu gerideki isimsiz kümbet,
şu ilerideki ıssız mabet,
Unutma hepsi sana emanet!!!
Cemil CÜNEYD
