Meğer ne gafletmiş, esireden bir halmiş!

Sevmiştim bir kere mana derinliğini
Mest ediyordu işleyerek halden içeri
Nutkum kesildi şevkim devrana girdi
Öğüttü sanki bir değirmen emsaliydi


Tutamadım kendimi serdettim halimi
Nereden bilirdim sevdanın hazin dilini
Gönül ne ki aşk manimi kim bilecek ki
Duymak ne yazar idrak kimilerin derdi


Ne kadar mutazarrır olmuştu halimden
Şaşkınlığı tuttu anlıyordum melalinden
Hiddet sermayesi haykırıyor ki sineden
Ne gelir ki elden arlanmak şu halimden


Ne büyük bir hata içine dalmıştım meğer
Aşk olsa ne çıkar gönül denkliğinde efkâr
Hazan ki melale ağlar yaprak hale bakar
Sevda nasip olacaksa akar sinem ki ağlar


Kapattım sayfayı halimden arta kalanları
Derledim işte ayalim için ibret halkalarını
Düştüğüm çukurları göremediğim fakları
Alay konusu aşkları acınan gönül yarasını



Mustafa CİLASUN

​