hüzün çiçegi
Aktif Üyemiz
Ne mutlu size, ne mutlu bize ki, o bize sevgiyi, sevmeyi ve sevilmeyi öğretti.. Ve onu, canımızdan çok seviyoruz, sevmeliyiz
Onu neler sevmedi, kimler sevmedi ki...
Onu her şey sevdi, her varlık sevdi.
İşte onu sevenlerin bazıları:
Bulutlar sevdi onu, güneşten koruyarak...
Ağaçlar sevdi onu, toprağı yarıp yerinden çıkarak...
Kurtlar sevdi onu, çobanlara rehber olarak...
Güvercinler sevdi onu, önünde yuva yaparak
Örümcekler sevdi onu, huzurunda ağ örerek...
Keçiler sevdi onu, sütsüz halde iken süt vererek...
Develer sevdi onu, görünce önünde çökerek...
Azgın boğalar sevdi onu, karşısında boyun bükerek...
Geyikler sevdi onu, verdiği sözde durarak...
Dağlar sevdi onu, heyecanından titreyip sallanarak...
Taşlar sevdi onu, avucuna girince “Allah Allah!” diyerek.
Toprak sevdi onu, ayağını vurunca bağrından su fışkırtarak...
Kuyular sevdi onu, kupkuru iken sularla çağlayarak...
Aylar sevdi onu, bir işareti ile iki parçaya ayrılarak...
Güneşler sevdi onu, batmasını geciktirerek...
Melekler de sevdi onu, savaşlarda yardım ederek...
Cinler sevdi onu, sesini duyunca hayran kalarak...
İnsanlar sevdi onu, sesini duyunca hayran kalarak...
Bebekler sevdi onu, can atarak, canlar vererek...
Ama asıl onu Rabbi seviyordu, ona “Habibim” dedi en çok sevdiğini ifade ederek...
Peygamberimizi sevmek, imandır, ibadettir, Cennettir, huzurdur, mutluluktur.
Peygamberimizi sevmek hepimiz için en üstün sevinç ve neşedir, heyecandır ve güzelliktir.
O olmasaydı, ne biz olurduk, ne dünya ve de evren.
Gerçek mü’min olmak onu sevmekten geçiyor. Allah’ı sevmenin ölçüsü de onun izinden yürümekten geçiyor.
Ne mutlu size, ne mutlu bize ki, o bize sevgiyi, sevmeyi ve sevilmeyi öğretti.
Ve onu, canımızdan çok seviyoruz, sevmeliyiz.
Onu neler sevmedi, kimler sevmedi ki...
Onu her şey sevdi, her varlık sevdi.
İşte onu sevenlerin bazıları:
Bulutlar sevdi onu, güneşten koruyarak...
Ağaçlar sevdi onu, toprağı yarıp yerinden çıkarak...
Kurtlar sevdi onu, çobanlara rehber olarak...
Güvercinler sevdi onu, önünde yuva yaparak
Örümcekler sevdi onu, huzurunda ağ örerek...
Keçiler sevdi onu, sütsüz halde iken süt vererek...
Develer sevdi onu, görünce önünde çökerek...
Azgın boğalar sevdi onu, karşısında boyun bükerek...
Geyikler sevdi onu, verdiği sözde durarak...
Dağlar sevdi onu, heyecanından titreyip sallanarak...
Taşlar sevdi onu, avucuna girince “Allah Allah!” diyerek.
Toprak sevdi onu, ayağını vurunca bağrından su fışkırtarak...
Kuyular sevdi onu, kupkuru iken sularla çağlayarak...
Aylar sevdi onu, bir işareti ile iki parçaya ayrılarak...
Güneşler sevdi onu, batmasını geciktirerek...
Melekler de sevdi onu, savaşlarda yardım ederek...
Cinler sevdi onu, sesini duyunca hayran kalarak...
İnsanlar sevdi onu, sesini duyunca hayran kalarak...
Bebekler sevdi onu, can atarak, canlar vererek...
Ama asıl onu Rabbi seviyordu, ona “Habibim” dedi en çok sevdiğini ifade ederek...
Peygamberimizi sevmek, imandır, ibadettir, Cennettir, huzurdur, mutluluktur.
Peygamberimizi sevmek hepimiz için en üstün sevinç ve neşedir, heyecandır ve güzelliktir.
O olmasaydı, ne biz olurduk, ne dünya ve de evren.
Gerçek mü’min olmak onu sevmekten geçiyor. Allah’ı sevmenin ölçüsü de onun izinden yürümekten geçiyor.
Ne mutlu size, ne mutlu bize ki, o bize sevgiyi, sevmeyi ve sevilmeyi öğretti.
Ve onu, canımızdan çok seviyoruz, sevmeliyiz.
