MustafaCİLASUN
Özel Üye
Söz etmek
edebin rüknündendir
Edibin ruh halinden nükseden bir nefestir
Gönül
hancerin derdinde değil,
Sevgiye hasret kalmak elemindedir
Atisini
endişe eden, nasibin vecdinde
Ecrin şevkinde ve hakikat derdindedir
Mazi ne güzel
bir kitaptır, lahzada farktır
İbret ve itibarın arından söz eden nidadır
Akıl, kul için
ne muazzam kaftandır, şiardır
İrade sahibi olmak kadar hürriyet kutsaldır
Kalbine bigane olan,
hangi meclisin muhatabı
Sevdanın didarı ve ruhun nasıl bir şevk ilacıdır
Ey kari, ruhunun
mümtaz sedası niye aşktır
Vuslat adına beladır, vefa tacında umut azığıdır
Hak için var olmak,
hakatiyle nur olmak sevdadır
Derdin zatında, dermanın umut ışığında sabırdır
Kanaat etmek,
emeğin niyetinde zikretmek nasıldır
Taat ihsandan ıraksa,nefs esir eden olunca hardır
Boynu bükük,
beli kırık ihtiyar görürsen korkma
Ten ve nefesin ne hale geldiğini kalbinde sorgula
Zihin kar etmez
olunca, asaya sığınan umut sanma
İnsan sözün sadakatine kefil olmalı,beşer anlamalı
Akıl ve izanıyla,
iradesine hükmeden bir kul olmalı
Yoksa keder ömrün her sayfasında elem olup yaşanmalı
Aşk, kul için ne
müthiş bir ardır, feyz zerkeden fartır
Lahzanın halinde kal ettiren nazar, rıza için şiardır
Şekliyet nefsin
hülyasında ki hezeyandır, edep haktır
Hukukunu bilmeyen kul nasıl aşkı hakkıyla anlayacak
Sevdasıyla say yapıp
dağlanacaktır, arayışta fırsattır
Beyhudelik nefsin telakkisinde itibar edilen budalalıktır
Devlet-i aliyi idare
eden zevat, hesaptan ari değildir
Halkı için hakkı ve hukuku tesis eden can niye ülfetlidir
Milleti millet yapan
vecd ve şacaat nereden gelmektedir
İnancı olmayan bir halk, kul ve köle olmak için hedeftir
Nefsin harında
hınç ve hırsına yenilen aciz ve ne sefildir
Kolluk kuvvetleri hak ve hakikati görmeyen acizlermidir
Medeniyetin beşiği diyor,
uluorta nara atıp kaçıyorlardı
Parisin sevdasına hülyaya dalıp, aidiyetini unutuyorlardı
Halkı hakir görerek,
utanmadan cehillikle suçluyorlardı
Tefrikanın kucağına oturup, hükümran eda ile konuşuyor
Rezaleti örtbas
etmek için futursuzca niye çırpınıyorlardı
Ne kadar sömürü ve işgaller varsa, onunla övünüyorlardı
Ey yurdumun zerresinde
ecdadının kanıyla nefes alan can
Bir bak geriye ne kaldı ecdadından ruh ve kalbin adına an
Niye milletler iman
kalesi olup yenilmez, onun aşkıyle yan
Nardan korkma, edepten uzaksan hiç kal edipte vakti alma
Ruhundan nükseden
aşk ve sevdanın halinden hiç usanma
Hak ve hakikatin vecdi için emeğinden uzaklaşma aşk yaşa
Mustafa CİLASUN
