MustafaCİLASUN
Özel Üye
Click here to view the original image of 960x718px.
Demek ki
Hiç beklemiyordum
Düşünüp, tahayyül edemiyordum
Gidebileceğine asla ihtimal vermiyordum
Bir birimizi tamamladığımıza masumca inanıyordun
Nerede
Bilmeden hata yapıyor
Senin hissiyatını hırpalıyordum
Gözlerine baktıkça niçin okuyamıyordum
Sen uzaklara bakarken dalıyor, o an uzaklaşıyordun
Sevmek
Bir anlamda güvenmek
Demek ki yetmiyordu, fark etmek gerekiyordu
An ve sessizce geçip giden zaman umutları biçiyor
Her yeni sayfa için kalem yazmaya imkân vermiyordu
Oysa ben
Sevdiğime inanıyordum
Güvenini kazandığımı sanıyordum
Bir birimizden sakladığımız sır yok diye kanıyordum
Ben böyle inanıyordum ve fakat niçin, soramıyordum
Şüphelenmen
Ve endişelenmenden korkuyordum
Seni üzebileceğine itibar ediyor, vazgeçiyordum
Gizliyordum, dayanamıyordum, kalkıp gidiyordum
Sen gözlerini kaçırdıkça, kendi sırlarına kapandıkça
Kimi zaman
Çare adına bin bir hülyalar
Düşlerde sual ettiren haykırışlar
Kan ter içinde çırpınışlar, kaybettiren korkular
Yakamı bırakmıyordu, halime acıyordun, gizliyordun
Bazen ve aniden
Çıkış yapmak istiyordum
Acımasız olma şimdi bu kadar
Her neyse seni yoran ve umutlarını bağlayan söyle
Ne olur ben ve kendini sensizliğin yalnızlığına gel itme
Ve bir gün sen
Sessizce çekip gitmiştin
Çalışma basama bir not iliştirerek
“Lütfen merak etme ve acı çekme, tercihime saygı duy
Yeni bir sayfa ve bensiz hayatı yaşamanı diliyorum”…
Mustafa Cilasun
