Yakışır mı "Ben" Demek!!!
Toprağı yarattın Allahım, Ayaklarımızın altında,ezilmesine aldırmadı.
Çeşit çeşit rızıklar sundu iştihalı midemize.
Pis kokulu gübreden mis kokulu meyve çıkardı, senin emrine uyarak.
Minicik çekirdeğe sığdırmıştın koskoca ağacın programını.Çekirdek senin,tohum senin,gübre senin,toprak senindi.Güneşi yarattın Allahım, Güneşsiz büyümezdi ki sebzeler meyveler.
Hangi elektrik aydınlatır,hangi soba ısıtırdı seraları, tarlaları.
Hangi tohum soğuğa meydan okuyabilirdi.
Küçücük tohumun imdadına, devasa güneşini gönderdin.
Güneş senin,ışık senin,nur senindi.
Yağmuru yarattın Allahım, Suya hasret bağrından filizler çıkardı günyüzüne.
Susuz toprak beslermiydi koynunda ulu çınarları?
Rahmetle bereketlendi nimet,kah bir karıncayı,kah çölde bir deveyi doyurdu.
Yağmur senin,karınca senin,çöl senindi.
Aklımı yarattın Allahım, Enva-i çeşit nimetten,enva-i çeşit yemekler yaptım.
Dilime tadını,burnuma kokusunu lutfettin.
Aciz bir et parçasına ne lezzetler bahşettin.
Tadı senden,tuzu senden,lezzeti sendendi.
Elimi yarattın Allahım, Baş parmağımı diğerlerinden ayırdın da tutmayı becerdim;bıçağı,kaşığı,çatalı.
İnce ince dilmeyi,tane tane ayıklamayı,çentik çentik kesmeyi öğrendim.
İlim senden,eser senden,sanat sendendi.
Şefkati yarattın Allahım, Kendimden fazla düşündüm yavrumu.
Önce onu doyurdum kendi açlığımı düşünmeden.
Bıkmadan,usanmadan girdim mutfağa.
Şefkatle yoğurup,sevgiyle pişirdim.
Şefkat senden,sevgi senden,muhabbet sendendi.
Saymadığım ve sayamadığım yüzlerce nimeti mezcedip girdim mutfağa.
Çeşit çeşit yemekler yaptım.
Övdüm kendimi neler döktürüyorum diye.
Övündüm ve övüldüm.
Övüldükçe kabullendim söylenenleri.
Becerikliydim, maharetliydim, zevkliydim, işimin erbabıydım çünkü ben yapmıştım.
Kendime çıkardım bütün payları,utanmadan sahiplendim.
Oysa;övgüye yegane layık sendin.
Toprağı tohuma yuva yapan sen,yağmurla besleyen,güneşle büyüten sen...
Yoktan var ettiğini akıl cevheriyle süsleyen sen.Şefkati yüreğime nakış nakış dokuyan sen.
Ellerime binbir çeşit hüner yükleyen sen.
Âyetinde bildirdiğin gibi saymaya kalksam takatim yetmez...
Bu kadar nimetlendirmeni bildiğim halde yakışır mı "ben" demem!..Yazar: Zeynep Öztoprak
Toprağı yarattın Allahım, Ayaklarımızın altında,ezilmesine aldırmadı.
Çeşit çeşit rızıklar sundu iştihalı midemize.
Pis kokulu gübreden mis kokulu meyve çıkardı, senin emrine uyarak.
Minicik çekirdeğe sığdırmıştın koskoca ağacın programını.Çekirdek senin,tohum senin,gübre senin,toprak senindi.Güneşi yarattın Allahım, Güneşsiz büyümezdi ki sebzeler meyveler.
Hangi elektrik aydınlatır,hangi soba ısıtırdı seraları, tarlaları.
Hangi tohum soğuğa meydan okuyabilirdi.
Küçücük tohumun imdadına, devasa güneşini gönderdin.
Güneş senin,ışık senin,nur senindi.
Yağmuru yarattın Allahım, Suya hasret bağrından filizler çıkardı günyüzüne.
Susuz toprak beslermiydi koynunda ulu çınarları?
Rahmetle bereketlendi nimet,kah bir karıncayı,kah çölde bir deveyi doyurdu.
Yağmur senin,karınca senin,çöl senindi.
Aklımı yarattın Allahım, Enva-i çeşit nimetten,enva-i çeşit yemekler yaptım.
Dilime tadını,burnuma kokusunu lutfettin.
Aciz bir et parçasına ne lezzetler bahşettin.
Tadı senden,tuzu senden,lezzeti sendendi.
Elimi yarattın Allahım, Baş parmağımı diğerlerinden ayırdın da tutmayı becerdim;bıçağı,kaşığı,çatalı.
İnce ince dilmeyi,tane tane ayıklamayı,çentik çentik kesmeyi öğrendim.
İlim senden,eser senden,sanat sendendi.
Şefkati yarattın Allahım, Kendimden fazla düşündüm yavrumu.
Önce onu doyurdum kendi açlığımı düşünmeden.
Bıkmadan,usanmadan girdim mutfağa.
Şefkatle yoğurup,sevgiyle pişirdim.
Şefkat senden,sevgi senden,muhabbet sendendi.
Saymadığım ve sayamadığım yüzlerce nimeti mezcedip girdim mutfağa.
Çeşit çeşit yemekler yaptım.
Övdüm kendimi neler döktürüyorum diye.
Övündüm ve övüldüm.
Övüldükçe kabullendim söylenenleri.
Becerikliydim, maharetliydim, zevkliydim, işimin erbabıydım çünkü ben yapmıştım.
Kendime çıkardım bütün payları,utanmadan sahiplendim.
Oysa;övgüye yegane layık sendin.
Toprağı tohuma yuva yapan sen,yağmurla besleyen,güneşle büyüten sen...
Yoktan var ettiğini akıl cevheriyle süsleyen sen.Şefkati yüreğime nakış nakış dokuyan sen.
Ellerime binbir çeşit hüner yükleyen sen.
Âyetinde bildirdiğin gibi saymaya kalksam takatim yetmez...
Bu kadar nimetlendirmeni bildiğim halde yakışır mı "ben" demem!..Yazar: Zeynep Öztoprak
