MiMoZa
Aktif Üyemiz
Yağmurlu bir gün, çelimsiz, küçük bir kız çocuğu sokağın köşesine oturmuş yiyecek ya da giyebileceği herhangi bir şey için dileniyordu.
Üzerinde yırtık, pırtık giysiler vardı.
Soğuktan titriyordu, gözleri yaşlıydı, insanın içini titreten bir hali vardı.
Kız dilenirken, sokaktan genç, iyi görünümlü bir adam geçti. Kızın halini farketmişti.
Üzüldüğünü görmemek için dönüp ikinci kez bakmadı.
Sonra sıcacık evine, ailesinin yanına geri döndüğünde, çok güzel hazırlanmış akşam sofrası onu bekliyordu.
Sofraya oturduğunda gözünün önüne fakir kızın aç ve soğuktan titreyen hali geldi.
İçinde birşeyler bu durumu kaldıramıyordu ve kızın durumuna isyan ediyordu.
Sonra bir çoğumuz gibi kolay yolu tercih etti ve itirazlarını Allah'a yöneltti:
"Yüce Allah'ım böyle birşeyin olmasına nasıl müsade edebiliyorsun? Neden o küçük kız için birşeyler yapmıyorsun?" diye isyanını dile getirdi.
Sonra ruhunun derinliklerini tüm gücüyle titreten ve kalbini sarsan cevabı aldı:
"Yaptım, Seni Yarattım!"
