MURATS44
Özel Üye
Osmanlı Padişahları Listesi
Osmanlı Hanedanı’nın sultanları 1299’dan 1922’ye kadar kıtalararası geniş bir imparatorluğa hükmetmiştir. Osmanlı İmparatorluğu zirvedeyken; kuzeyde Macaristan, güneyde Somali, batıda Cezayir ve doğuda Irak'a kadar uzanmıştır. İlk başlarda imparatorluk Bursa’da yönetilirken 1366'da Edirne başkent oldu. Son olarak da Bizans İmparatorluğu’ndan alınan İstanbul başkent oldu. İmparatorluğun ilk yıllarının anlatımında efsane ve gerçeği ayırmanın zor olması nedeniyle değişen konular olmuştur; buna rağmen çoğu çağdaş bilginler imparatorluğun aşağı yukarı 1299 yılında ortaya çıktığını ve kurucusunun Oğuz Türkleri’nin Kayı Boyu’ndan gelen Osman Gazi olduğunu kabul eder. Osmanlı Hanedanı 36 sultanla 6 yüzyıl boyunca var oldu. Osmanlı İmparatorluğu, I. Dünya Savaşı’nda müttefik olduğu İttifak Devletleri’nin yenilgiye uğraması sonucuyla tarih sahnesinden silindi. İmparatorluğun İtilaf Devletleri tarafından bölünmesi ve ardından gelen Kurtuluş Savaşı çağdaş Türkiye Cumhuriyeti’nin doğmasına yol açtı.
Osmanlı devlet teşkilatı
Osmanlı İmparatorluğu varolduğundan beri mutlak monarşi ile yönetilirdi. Sultan hiyerarşik Osmanlı sisteminde ve siyasi, askeri, hukuki, sosyal ve çeşitli başlıklarda en üstteydi. Teorik olarak sadece Allah’a ve yerine getirmesi gereken Allah’ın yasaları (İslam’daki şeriat)’na sorumluydu. Onun ilahi görevi İran-İslam başlıklarına yansıtılan "Allah’ın yeryüzündeki gölgesi" (zill Allah fi’l-âlem) ve "yeryüzünün halifesi" (halife-i ru-yi zemin) olmaktı. Tüm devlet dairesi onun hükmündeydi ve verdiği her karar ferman adı verilen kararnamede yayımlanırdı. Başkomutandı ve tüm yurttaki resmi unvanıydı. 1453'te İstanbul'un Fethi’nden sonra kendilerini Roma İmparatorluğu'nun varisi olarak görürlerdi bu nedenle ara sıra Kayser ve İmparator unvanını kullanırlardı. 1517’de Mısır’ın Fethi’nden sonra I. Selim halife unvanını da benimsedi. Böylece evrensel Müslüman hükümdarı olduğunu iddia etti. Yakın zamanlarda Osmanlı hükümdarları tahta çıkmada Avrupa hükümdarlarının taç giyme törenine eşdeğer olarak Osman’ın Kılıcı ile kuşatılırdı. Kuşatılmayan sultanın çocukları verasete uygun değildi. Teoride ve ilkelerde teokratik ve salt olmasına rağmen, uygulamada padişah’ın yetkileri sınırlıydı. Siyasi kararlarda hanedanın önemli üyelerinin görüş ve tutumlarını dikkate alırdı, bürokratik ve askeri kuruluşlarda aynı zamanda dini liderlerdi. 17. yüzyıldan bu yana, imparatorluk uzun süren durgunluk dönemine girdi, bu dönemde sultanlar çok güçsüzleştiler. Birçoğu güçlü Yeniçeri Ocağı tarafından tahttan indirildi. Tahta geçmesi yasaklı olmasına rağmen Harem-özellikle hükümdarın annesi (Valide Sultan olarak da bilinir)- sahne arkası önemli politik rollerde Kadınlar saltanatı dönemi boyunca etkili oldu. Sultanların azalan güçleri ilk sultanların ve sonrakilerin saltanat uzunluklarının farklılığından dolayı kanıtlandı. I. Süleyman, imparatorluğu 16. yüzyılda doruk noktasına çıkaran, 46 yıllık saltanatı olan, Osmanlı tarihinin en uzunuydu. V. Murat, 19. yüzyıl gerileme dönemine hükmeden, kayıtlardaki en kısa saltanattı: saltanatı sadece 93 gün sürdü. Parlamenter monarşi V. Murat’ın varisi II. Abdülhamit, imparatorluğun son mutlak ve ilk anasayasal monarşi hükümdarı, zamanında resmileşti. 2009'dan beri Osmanlı hanedanının başı ve Osmanlı tahtının sahibi Abdülmecit’in büyük torunu Bayezid Osman'’dır.
Padişahların listesi
Aşağıdaki tablo Osmanlı sultanlarını ve son Osmanlı halifesini tarihe göre sıralanmış olarak listeler. Tuğralar kaligrafik mühür ya da Osmanlı sultanları tarafından kullanılan imzalardır. Onlar tüm resmi belgelerde, sikkelerde ve daha önemlisi padişahın portresinin belirlenmesinde kullanılırdı. "Notlar" sütunu padişahların ebeveynlerini ve kaderlerini içerir. Padişah'ın saltanatının sonu doğal ölümle bitmediği zaman nedeni kalın gösterilir. İlk hükümdarlar için genellikle saltanatının sonu ve varisinin tahta çıkması arasında bir zaman vardır. Bunun nedeni tarihçi Quataert'e göre bu dönemde Osmanlı’da uygulanan en yaşlı olan değil en uygun olanın tahta geçmesidir: sultan öldüğünde, bir galip çıkana kadar tüm oğulları savaşmak zorundaydı. Bundan dolayı iç çatışma meydana gelmiş ve kardeş katili gerçekleşmiştir, sultanın ölüm tarihi bu nedenle her zaman varisin tahta geçmesiyle aynı tarihte değildir. 1617'de Şehzade sistemi, en uygun olanın tahta geçmesi yerine yaşça en büyük olanın tahta geçtiği sistemle (ekberiyet) değişti. Bu sistemle tahta ailenin en büyük erkeği geçti. Bu da 17. yüzyıldan bu yana neden ölen sultanın yerine nadiren kendi oğlunun genellikle amca ya da kardeşinin geçmesini açıklar. En büyük olanın tahta geçtiği sistem (ekberiyet) 19. yüzyılda alınan başarısız sonuçlara rağmen saltanatın sonuna kadar sürdü.
Osmanlı Hanedanı’nın sultanları 1299’dan 1922’ye kadar kıtalararası geniş bir imparatorluğa hükmetmiştir. Osmanlı İmparatorluğu zirvedeyken; kuzeyde Macaristan, güneyde Somali, batıda Cezayir ve doğuda Irak'a kadar uzanmıştır. İlk başlarda imparatorluk Bursa’da yönetilirken 1366'da Edirne başkent oldu. Son olarak da Bizans İmparatorluğu’ndan alınan İstanbul başkent oldu. İmparatorluğun ilk yıllarının anlatımında efsane ve gerçeği ayırmanın zor olması nedeniyle değişen konular olmuştur; buna rağmen çoğu çağdaş bilginler imparatorluğun aşağı yukarı 1299 yılında ortaya çıktığını ve kurucusunun Oğuz Türkleri’nin Kayı Boyu’ndan gelen Osman Gazi olduğunu kabul eder. Osmanlı Hanedanı 36 sultanla 6 yüzyıl boyunca var oldu. Osmanlı İmparatorluğu, I. Dünya Savaşı’nda müttefik olduğu İttifak Devletleri’nin yenilgiye uğraması sonucuyla tarih sahnesinden silindi. İmparatorluğun İtilaf Devletleri tarafından bölünmesi ve ardından gelen Kurtuluş Savaşı çağdaş Türkiye Cumhuriyeti’nin doğmasına yol açtı.
Osmanlı devlet teşkilatı
Osmanlı İmparatorluğu varolduğundan beri mutlak monarşi ile yönetilirdi. Sultan hiyerarşik Osmanlı sisteminde ve siyasi, askeri, hukuki, sosyal ve çeşitli başlıklarda en üstteydi. Teorik olarak sadece Allah’a ve yerine getirmesi gereken Allah’ın yasaları (İslam’daki şeriat)’na sorumluydu. Onun ilahi görevi İran-İslam başlıklarına yansıtılan "Allah’ın yeryüzündeki gölgesi" (zill Allah fi’l-âlem) ve "yeryüzünün halifesi" (halife-i ru-yi zemin) olmaktı. Tüm devlet dairesi onun hükmündeydi ve verdiği her karar ferman adı verilen kararnamede yayımlanırdı. Başkomutandı ve tüm yurttaki resmi unvanıydı. 1453'te İstanbul'un Fethi’nden sonra kendilerini Roma İmparatorluğu'nun varisi olarak görürlerdi bu nedenle ara sıra Kayser ve İmparator unvanını kullanırlardı. 1517’de Mısır’ın Fethi’nden sonra I. Selim halife unvanını da benimsedi. Böylece evrensel Müslüman hükümdarı olduğunu iddia etti. Yakın zamanlarda Osmanlı hükümdarları tahta çıkmada Avrupa hükümdarlarının taç giyme törenine eşdeğer olarak Osman’ın Kılıcı ile kuşatılırdı. Kuşatılmayan sultanın çocukları verasete uygun değildi. Teoride ve ilkelerde teokratik ve salt olmasına rağmen, uygulamada padişah’ın yetkileri sınırlıydı. Siyasi kararlarda hanedanın önemli üyelerinin görüş ve tutumlarını dikkate alırdı, bürokratik ve askeri kuruluşlarda aynı zamanda dini liderlerdi. 17. yüzyıldan bu yana, imparatorluk uzun süren durgunluk dönemine girdi, bu dönemde sultanlar çok güçsüzleştiler. Birçoğu güçlü Yeniçeri Ocağı tarafından tahttan indirildi. Tahta geçmesi yasaklı olmasına rağmen Harem-özellikle hükümdarın annesi (Valide Sultan olarak da bilinir)- sahne arkası önemli politik rollerde Kadınlar saltanatı dönemi boyunca etkili oldu. Sultanların azalan güçleri ilk sultanların ve sonrakilerin saltanat uzunluklarının farklılığından dolayı kanıtlandı. I. Süleyman, imparatorluğu 16. yüzyılda doruk noktasına çıkaran, 46 yıllık saltanatı olan, Osmanlı tarihinin en uzunuydu. V. Murat, 19. yüzyıl gerileme dönemine hükmeden, kayıtlardaki en kısa saltanattı: saltanatı sadece 93 gün sürdü. Parlamenter monarşi V. Murat’ın varisi II. Abdülhamit, imparatorluğun son mutlak ve ilk anasayasal monarşi hükümdarı, zamanında resmileşti. 2009'dan beri Osmanlı hanedanının başı ve Osmanlı tahtının sahibi Abdülmecit’in büyük torunu Bayezid Osman'’dır.
Padişahların listesi
Aşağıdaki tablo Osmanlı sultanlarını ve son Osmanlı halifesini tarihe göre sıralanmış olarak listeler. Tuğralar kaligrafik mühür ya da Osmanlı sultanları tarafından kullanılan imzalardır. Onlar tüm resmi belgelerde, sikkelerde ve daha önemlisi padişahın portresinin belirlenmesinde kullanılırdı. "Notlar" sütunu padişahların ebeveynlerini ve kaderlerini içerir. Padişah'ın saltanatının sonu doğal ölümle bitmediği zaman nedeni kalın gösterilir. İlk hükümdarlar için genellikle saltanatının sonu ve varisinin tahta çıkması arasında bir zaman vardır. Bunun nedeni tarihçi Quataert'e göre bu dönemde Osmanlı’da uygulanan en yaşlı olan değil en uygun olanın tahta geçmesidir: sultan öldüğünde, bir galip çıkana kadar tüm oğulları savaşmak zorundaydı. Bundan dolayı iç çatışma meydana gelmiş ve kardeş katili gerçekleşmiştir, sultanın ölüm tarihi bu nedenle her zaman varisin tahta geçmesiyle aynı tarihte değildir. 1617'de Şehzade sistemi, en uygun olanın tahta geçmesi yerine yaşça en büyük olanın tahta geçtiği sistemle (ekberiyet) değişti. Bu sistemle tahta ailenin en büyük erkeği geçti. Bu da 17. yüzyıldan bu yana neden ölen sultanın yerine nadiren kendi oğlunun genellikle amca ya da kardeşinin geçmesini açıklar. En büyük olanın tahta geçtiği sistem (ekberiyet) 19. yüzyılda alınan başarısız sonuçlara rağmen saltanatın sonuna kadar sürdü.
# | Sultan | Portre | Tahta geçişi | Tahttan inişi | Tuğra | Notlar |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | I. Osman (Gazi-Bey) | c. 1299 | c. 1326 | — |
| |
2 | I. Orhan (Gazi-Bey) | c. 1326 | c. 1361 |
|
| |
3 | I. Murat Hüdavendigâr, Şehid (1383'ten sonra Sultan) | c. 1360 | 1389 |
|
| |
4 | I. Bayezid Yıldırım, Sultân-î İklim-i Rûm | 1389 | 1402 |
|
| |
Fetret Devri (1402–1413) | ||||||
5 | I. Mehmed Çelebi-Kirişçi | 1413 | 1421 |
|
| |
6 | II. Murad Koca Sultân, Gazi | 1421 | 1444 |
|
| |
7 | II. Mehmed Fatih | 1444 | 1446 |
|
| |
— | II. Murad Koca Sultân, Gazi Han | 1446 | 3 Şubat 1451 |
|
| |
— | II. Mehmed Fâtih Sultân Mehmed Hân - Gazi | 3 Şubat 1451 | 3 Mayıs 1481 |
|
| |
8 | II. Bayezid Sultân Bayezid-î Velî Han - Gazi | 19 Mayıs 1481 | 25 Nisan 1512 |
|
| |
9 | I. Selim Yavuz Sultân Selim Han - Gazi (1517'den beri halife) | 25 Nisan 1512 | 21 Eylül 1520 |
|
| |
10 | I. Süleyman Kanûnî Sultân Süleyman Han Muhteşem - Şehid | 30 Eylül 1520 | 7 Eylül 1566 |
|
| |
11 | II. Selim Sarı | 29 Eylül 1566 | 21 Aralık 1574 |
|
| |
12 | III.Murad | 22 Aralık 1574 | 16 Ocak 1595 |
|
| |
13 | III. Mehmed Adlî | 27 Ocak 1595 | 20 ya da 21 Aralık 1603 |
|
| |
14 | I. Ahmed Bahtî | 21 Aralık 1603 | 22 Kasım 1617 |
|
| |
15 | I. Mustafa Deli | 22 Kasım 1617 | 26 Şubat 1618 |
|
| |
16 | II. Osman Genç , Şehid | 26 Şubat 1618 | 19 Mayıs 1622 |
|
| |
— | I.Mustafa | 20 Mayıs 1622 | 10 Eylül 1623 |
|
| |
17 | IV. Murad Bağdat Fâtihi, Sahib-î-Kıran, Gazi | 10 Eylül 1623 | 8 ya da 9 Şubat 1640 |
|
| |
18 | I. İbrahim Girit Fâtihi, Asabî, Şehid | 9 Şubat 1640 | 8 Ağustos 1648 |
|
| |
19 | IV. Mehmed Avcı | 8 Ağustos 1648 | 8 Kasım 1687 |
|
| |
20 | II. Süleyman Gazi | 8 Kasım 1687 | 22 Haziran 1691 |
|
| |
21 | II. Ahmet Gazi | 22 Haziran 1691 | 6 Şubat 1695 |
|
| |
22 | II. Mustafa Gazi | 6 Şubat 1695 | 22 Ağustos 1703 |
|
| |
23 | III. Ahmed Lâle Devri Pâdişâhı Gazi | 22 Ağustos 1703 | 1 ya da 2 Ekim 1730 |
|
| |
24 | I. Mahmud Gazi | 2 Ekim 1730 | 13 Aralık 1754 |
|
| |
25 | III. Osman Sofu | 13 Aralık 1754 | 29 ya da 30 Ekim 1757 |
|
| |
26 | III. Mustafa İlk Yenilikçi, Gazi | 30 Ekim 1757 | 21 Ocak 1774 |
|
| |
27 | I. Abdülhamid Islâhatçı, Gazi | 21 Ocak 1774 | 6 ya da 7 Nisan 1789 |
|
| |
28 | III. Selim Bestekâr, Nizâmî, Şehid | 7 Nisan 1789 | 29 Mayıs 1807 |
|
| |
29 | IV. Mustafa | 29 Mayıs 1807 | 28 Temmuz 1808 |
|
| |
30 | II. Mahmud İnkılâpçı, Gazi | 28 Temmuz 1808 | 1 Temmuz 1839 |
|
| |
31 | Abdülmecid Tanzimâtçı, Gazi | 1 Temmuz 1839 | 25 Haziran 1861 |
|
| |
32 | I. Abdülaziz Bahtsız, Şehid | 25 Haziran 1861 | 30 Mayıs 1876 |
|
| |
33 | V. Murad Deli | 30 Mayıs 1876 | 31 Ağustos 1876 |
|
| |
34 | II. Abdülhamid Ulû Sultân Abd-ül Hamid Han - Gazi | 31 Ağustos 1876 | 27 Nisan 1909 |
|
| |
35 | V. Mehmed Reşâd | 27 Nisan 1909 | 3 Temmuz 1918 |
|
| |
36 | VI. Mehmet Vahidettin | 4 Temmuz 1918 | 1 Kasım 1922 |
|
| |
Osmanlı Devleti’nin Dağılması (1922–1923) | ||||||
— | Abdülmecid (Son Osmanlı Halifesi) | 18 Kasım 1922 | 3 Mart 1924 | — |
|
Son düzenleme: