sensizligin

  1. MustafaCİLASUN

    Sensizliğin her katresinde ki hasretinle!

    Haşyetin ürpertisiyle güne başlarken Sen yoksun işte, güneş nazar etse de Güller tebessümle gözümü öpseler de Bülbül şakıyarak beni davet etseler de Sensizliğin her katresinde ki derinlikte Hazzın kıraçlığında, hasretin esaretinde Nağmelerin dilinde, sazların her telinde Güftelerin gizeminde...
  2. MustafaCİLASUN

    Sensizliğin hüznüyle latif olan kalbini anarken!

    Mademki Seni hiç göremeden Nefesinin kudretinde ömür tüketmeden Gıyabında Mütemadiyen serinlerken Hasretinle yaprakları okşayarak giderken Gülün Renginde dikeniyle Gözyaşlarımın hengâmesinde seyrederken Kuşlara Aşiyandan anlatırken Muhabbetin girdabında kuraklığı yaşarken Seni Vicdanımla...
Üst Alt