sezgisi

Ne yol biter, ne umut yeter Sinemde dirlik olmayınca söyle hüzün mü diner Yüreğim vurdukça, bu dil sustukça, gözler kanatlanmış umutta Ne söylerim, vaktini beklerim, efkârımı terennüm ederek yokuşlarda adımlarım Yalnızım, bak yine yalnızım Etrafımı kuşatan nefeslerin varlığından uzakta sızım...