anlamaz

Anlamaz! MUHTAZAFAnlamaz! Suratı asık, dili zehirli, Hâlden anlamaz, sözden anlamaz, Yıkar gönülü, kırar yüreği, Dosttan anlamaz, dilden anlamaz, Konuşma bilmez, kırar kalemi. Güleryüz nerde, asıkyüz karşında durur, İnsan, insana karşı, kendini korur, Yapmadığın halini, yapmışmı görür, Söz...

Onlar bu dilden anlar! Ve Çözüm bitti. Bana göre geç bile kalınmıştı. Bu kadar taviz vermeye, bunca görmezden gelmeye, bunca zaafa düşmeye hiç gerek yoktu. Olmayacak bir şeye dua ediliyordu. Adeta Hocanın fıkrasında olduğu gibi göle yoğurt çalınıyordu, ya tutarsa diye. Ve tarih tekerrür etti...