kansam

  1. MustafaCİLASUN

    Heran ecele kansam, edebiyle kavrulsam!

    Beklemek umuda hasretmektir Gönül dirliğinde, hakikatin meşkiyle yüzleşmekir Ruhun lisanıyla nefeslenmeye erişmek ve nasibi için cehtir Can adına belanın kazası, araftan kurtulmanın hülasasıdır İnsan kalbiyle ve aklıyle mesuldür İradesi için cehtin vuzuhunda ki azimdir, vuslata...
  2. MustafaCİLASUN

    Aşkın vecdiyle hasrete kansam, kendimi unutsam!

    Bülbülün sesin ülfetiyle feryat diyor Mahzun kuşlar kanatlarını çırparak umuda yöneliyor Nasip bahtı felah için çiyli serdediyor, içim gidiyor, gönlüm ağlıyor Göçüp giden şu virane gönlüm sessizliğe gömülüyor, uzletin aşkıyla nefesleniyor Ne vakit bir musalla taşını görsem Çıktığım ve ram...
  3. MustafaCİLASUN

    Ne vakit hıçkırığa kansam, yadınla avunsam!

    Gün geçmiyordu ki naif halini anmayayım Hasretmiş olduğun ülfetin şadıyla ağlamayayım,bu yalnızlığıma kızmamayım İçime dert olan kederi ummanın suhuletine bırakmayayım, yıllarsa sır gibi saklayayım Umudun vecdiyle, ufkumun mecaliyle yeniden başlayayım, şu derd-i gamımı da unutayım O zarif...
  4. MustafaCİLASUN

    Ne zaman aşkına kansam, firkatinle yansam!

    [FONT=Palatino Linotype, serif]Neden gönül biçarelik yaşıyor [FONT=Palatino Linotype, serif]Melal susuyor, gözler akıyor, kalbim ıstıraba ram oluyor [FONT=Palatino Linotype, serif]Nereye baksam içim burkuluyor, nefesim sinemde açan hüzne refakatçi duruyor [FONT=Palatino Linotype, serif]Hasret ki...
Üst Alt