ruhun

  1. MustafaCİLASUN

    Solmaya ram mıdır o ruhun, halinle anlamlaşacaktır!

    Sen sen ol, sıcaktan gocunma Serinlik için, hiçbir yer arama Kalbi itminanlığın şayet yoksa O vakit dayan, başın ağrıyınca Sancılar, senin için hakkı afaktır Bilinmez ki o an vakti sunacaktır Kara aktandır kan senin namındır Haysiyet niye vardır, onur haktır Cihan, insan için müddeti...
  2. MustafaCİLASUN

    Ruhun figanı niye dinmez, sineler huzura erişemez!

    Bizler Ne kadar diren sekte Bazen huzursuzluk bekler bizi eşikte Nedense Hazırsızlık yakalanırız Her ne sebepse bilinmeyen dile gelse Ruhun Safiliğinde, kalbim Ürperti içinde nefes nefese hissedince Hâsılı Mütemadiyen düşünsek te, Ya nasip desek te, hüzün yudumlamak...
  3. MustafaCİLASUN

    Kalbizin sahibinin, umut içinde çoşan ruhun edebisiniz!

    Sizler Düşünmenin membaı, Mefkûrenin sağanısınız... Hayatın Öznesi, mananın Kitabesi, şefkatin elisiniz... Sevgi Bahşedilen, sevmek İse öğretilen ödevlerdir... Nisa Kimliği, yağmur misali, Gülün ahengiyle ancak keyiftir... Mübarektir, Serinliktir, dirliğin...
  4. MustafaCİLASUN

    Vecdin ne vakit aşk olacak, ruhun ferahlayacak!

    Nefesin firkatiyle anlamlaşmalısın Yüreğinin derinliğinde ki hasrete aklın ve idrakinle kavuşmalısın Ne kadar anlamsızlık varsa her fırsatta onun ikliminden uzaklaşmalısın Gül-i nihalin kokusundan bir an bile ayrı kalmamalısın, lalenin asudeliğine kanmalısın Tefekkür ruhunu dinlendirir...
  5. MustafaCİLASUN

    Ruhun firkatini bulmak, aşkı anlamak!

    Umut için hazırlık yapmak gerekiyor Niyetin asliyesinde ki derinliğe sadık bulunmak hakikati öğretiyor Mana neden kalbime sökün ediyor, aklım vaktin esrarında mahcubiyet yaşıyor Yaratan aşikârken, hesap yakınken, ruhum hıçkırıklarına kanarken, sinem ah ediyor Bülbülün ötüşünden, yaprağı...
  6. MustafaCİLASUN

    Ruhun hazanlaşmadan!

    Artık... Ne çare ki sen yoksun Aldığım nefesler solgun hissiyatım bir yorgun Ruhun... İnsicamında korkular Kalbim, ürpertilerin içinde yalnızlığına yanar Eğer kan... Haşyet içinde akansa Ötelerin devranına ram olunacaksa, yaşamak Aşkta... Kalmayı başarmadan Ona hiç ulaşmadan...
  7. MustafaCİLASUN

    Bilmem ki ruhun ne söyler, kalbin ah eder!

    Hangi gecenin sabahından söz edeyim Sürurun firkatiyle umut besleyeyim, şevke ibretle nazar edeyim ve serinleyeyim Kimseye söz etmeden, derdi gamımla bütünleşeyim, hiçbir nefese acı vermeyeyim Mütemadiyen düşüneyim, ilmi talim edeyim, nefsin badiresini kalbimde hissedeyim Bir gün olsun ki...
  8. MustafaCİLASUN

    Aşk; ruhun nidası, kalbin inşirah farkıdır!

    [FONT=Palatino Linotype, serif]Nefes, halin ahengine muhtaç olan gamdır [FONT=Palatino Linotype, serif]Hicran, kalbin letaiflerinde ki farkı fark ettiren bir ahu figandır [FONT=Palatino Linotype, serif]Gönül, hasredilmeye muhtaç olduğu kadar, aşk için sabırla bekleyen bühtandır [FONT=Palatino...
  9. MustafaCİLASUN

    Aşk, ruhun esini kalbinde şevkidir!

    Yine sessiz bir ağıt geliyor yüreğimden Ve derinliğin kuşattığı hüznün dilinden Kar eylemiyor keder ve gam yar elinden Sinemin meşkinden düşünmek aşk iken Neyleyim hangi iklimin hazan resmiyim Boynumu büker nefesi müddeti beklerim Kime ne derim derdimle yarenim bilirim Aşk için şükrederim...
Üst Alt