sukut

Vakti olmalı umutların Her lahzaya şahitlik edecek burukluk ihsan eden solukların Şehredilmesine takat yetmeyen ağıtların, mahzunluk ilzam eden çığlıkların Bir yudum suya haset olan canların, bir haral tanesine muhtaç kalan nice canların Ruhum, kalbimi irşat eder Aklım, idrakim için acele et...

Susmak “hiç konuşmamak” demek değildir; bilakis susmak “başkalarıyla konuşmamak” demektir. Başkalarıyla konuşmamaya ihtiyaç duyarlardı büyüklerimiz, bir tek kendileriyle konuşabilmek için, kendi kendilerine konuşabilmek için, kendilerine muhatap kılabilmek için. Dücane Cündioğlu/ Hz. İnsan

Tutunduğum pervanenin kanadını incitiyorum. Zaman bir kum gibi akıyor ayaklarımın altından. Kalbim bir saat gibi işliyor. Aşk takatiyle çok yorgunluğa talibim. Her çileden nasibimi arıyorum. Her yaranın hissedarıyım. Her acıdan pay alıyor, her ağlayışa gönüllü oluyorum. Sükût içindeyim. Münire...

Ne kadar hülyalar kurmuştum O an ve zaman gelene kadar düşlerle hephal olup uyanmıştım Acze düşmemek için hep çalışmış ve azimle sabredip kimseye bulaşmamıştım Hissiyatımı bakir bırakmıştım, ümit içinde bir sururu yaşayacağımı ummuştum Kim ne söylerse dikkate almamıştım Acabalarla yol almayı...

Gecenin bir yarısında sahile indim Oldukça sessiz ve kimsesizdi sokaklar, tek tük yanıyordu lambalar Umutsuz bir çehreyle gezinen hayvanlar, hiç kıpırdamayan yapraklar ve dallar İnsan kalabalığı terketmişti, tercihler nasıl bir hesabın içindeydi dilde sessizleşmişti Alanya ya bir iş takibi...

Konuşmadan önce söz senin esirindir, konuştuktan sonra sen onun esiri'' Söz ve Sükût Söz gümüş ise sükût altındır'' Sözün söz değilse sükût eylersin Cahille atışma sözün sakındır Sözün söz olduğu yerde söylersin Hikmetle davranmak senin farkındır Gerçeği bâtıldan ayırt edersin...

Bir gün koparıp elemi bu kalbime attın İkrarı ezelden sessizliğinde seyrederken Sinende süzülen hüsranı, ayan etmeden O hicranını kasidenin eşliğinde anlattın Kalbime hüsranı doladın bıraktın öylece Sen nasıl istersen kal, yeter ki bana söyle Atma diyarı kalbimi, sitemle örme, görme Yüreğim...

Hasrettiğin Zarif duruşun vuzuhunda Ve senin karşısında ne söylemek kabil ki İçim erirken Kelimeler dile dizilerken Fakat hiç söyleyemeden hep nefeslenirken Sürurun Hazzını terennüm ederek Hale yönelip şükretmeyi hissetmek ne hoş Gıyabında Niyaz ederek hayır dilemek Bahtın...

Gönül, Hak’tan gayrı sevgi ve ilgilerle dolarsa orası “puthâne” olur. Puthâne olmuş bir gönlün ise “aşk”ı olmaz. Böyle bir gönlün toprağında nâdîde çiçekler açmaz. Çünkü böyle bir gönlün gıdası süfliyâttır. Aşk çerisi olmadan da gönüldeki putları kırmak mümkün değildir. Kâlp, Rabbânî...

............. Kalbe sözden çok sükuttan mânâlar akar. İnsan evrendeki sükutu anlayabilseydi, kim bilir belki de söz olmayacaktı. İnsanlar sükutun dilinden anlayacak, derin ve manalı bakışlarla konuşacaklardı. Ve ses, sükutun heybetini bozamayacaktı. Konuştuğum zamanlar hep acze düşmüşümdür de...

Söz gümüşse sükut altındır Dil, büyük nimettir. İyi ve kötü işteki rolü, iyiliği de kötülüğü de büyüktür. Cennete de, Cehenneme de götürür. Cirmi küçük, cürmü büyüktür. İman ve küfür dildeki ifadeden anlaşılır. Dil, ya hak konuşur, ya bâtıl. Diğer uzuvların sahası dardır. Kulak sadece...

Sebepler sukut ettiği zaman Sebepler sukut ettiği zaman Büyüklük hiçliğin içinde gizlidir. Hiç’lik ise vicdanın genişliği kadardır. Ve insan vicdanının genişliği kadar insandır aslında. Bize en yakın olanlara ne kadar uzağız, Ta içimizde olanlara ne kadar yabancıyız. Oysa bu kadar zor...