Ah " Anlayış "

Ah 'anlayış' seni yazmaya kıyamıyorum.
Sen ki bir zamanlar yaşanan bir şeydin aramızda şimdi sadece bir yazı
konusu olabiliyorsun.
Dünya denilen kondu'nun evsahibi olmak bir yana ne kiracısı ne de gelip
geçici misafirisin artık. Semtimize uğradığın yok. Sahi bizim bir semtimiz
var mıydı?

Sanki seni yazdığım zaman bir şeyler dilimde dağılıp gidecek sanıyorum.
Sanki herkesin birbirinden sakladığı bir şeysin. Bazen ayak sesini duyuyor
gibi oluyoruz ama sonra anlıyoruz ki o sen değilmişsin meğer ardında sitem
katarını sürükleyen söz yığınıymış gelen.
Ne çok konuşuyoruz ah ne çok. Konuştukça konu dağılıyor ve kalan birkaç şeyi
de boşaltıyoruz iç odalarımızdan.
Kafamızı derin meselelere tahliye ettiğimiz gibi gönlümüzü de tadilat
bahanesiyle kapatıyoruz.
Biraz az konuşsak eminim herkes birbirini daha iyi anlayacak.
Biliyorum sessizlik denilen tülün altında gizlemişler seni.
Susmayı bir bilsek şöyle aynı dilden susmayı bir daha kaybetmemecesine
yakalayacağız seni.

Ah anlayış seni uzaktan parmakla gösteriyorlar gazeteler ve gazete cemaati
bulmacalarda bekliyorlar yolunu. Orada görünmeyen bir ülkesin kaldırsan
kapındaki sisi yüzündeki peçeyi sana iltica edeceğim. Sivrisineklerinkiyle
saz heyetinin sesini aynı görmemi istiyorlar benden. Anlayana bu bile fazla
diyorlar.

Uzaktaki davulun sesine kanmamam lazımmış. Uzaktaki davuldan yakındakini
ayırmanın adıymış anlamak.
Bense hiçbir şey anlamıyorum bu tür sözlerden. Anlayışınca her şey başladığı
yerde bitiyor. Neden herkes bir mânâ üzerinde göz göze gelmesin?
Ne kollektif düşünce ne ortak akıl; evet biraz merhamet! İstemem törenlerle

şölenlerle karşılanmak bir söz ülkesine girdiğim zaman. Dilerim ki acemi ve
hoyrat adımlarıma beni yüzüstü düşürecek söz halkaları geçirmesin dostlarım
beni anlayışla karşılasın yeter.
Beni kavramakla yetinmesin niyet okuyucularım. Ne de olsa kavramak bir
kafayı bir beyni ipotek altına almaktır.
Başkasına ait gizli odaların anahtarlarını ele geçirmekten duyulan bir
şehvettir kavramak.
Ben isterim ki okuyucum beni hareket ettirebilecek yerlerimden kavrasın
incinen acıyan yerlerimden değil.

Zira acı ve incinme için anlayış gerektir. Bunun yolu da sahici sevgiden
geçer. Sevgi seviyemize inen bir öğretmendir. Tedirginliğimizi anladığından
bizi tahtaya kaldırmaz olduğumuz yerde imtihan eder. Onun kelimeleri
boşlukta öyle salınıp durmaz; gözlerinin içi gibi sözlerinin içi vardır.

Alemlere rahmet o Kutlu Elçi'yi(sav) anlamanın yolu da kalbini yumruğa
dönüştürmemekten geçiyor:
"Canım kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki sizler iman etmedikçe
cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız.
Yaptığınız takdirde birbirinizi seveceğiniz bir şey söyleyeyim mi? Aranızda
selamı yayınız!"

Ah anlayış seni yazmaya nasıl kıydım!
Şimdi herkesin işine geldiği gibi anlattığı bir masala dönüşeceksin
biliyorum.
Ve kimbilir kimler iplere serecek seni un yerine. Aynı rakamlardan çıkan
farklı sonuçlar gibi olacaksın kimseyi hoşnut etmeyen hesapları altüst
eden.
Şimdi verdiği selamı açtığımız merhamet mendilinin üzerine bozuk para gibi
fırlatanlara nasıl anlatacağız anlamakla anlayış arasındaki farkı? Üstelik
onlar hâlâ lügatlerde gezinip dururken.
Sözlükler seni tanımlarken "yumuşamak" diye geçiştirmeye çalışsa da bunun
bir ihlal olduğunu biliyoruz. Zira her tanım bir ihlaldir.
Sen olduğun yerde kal.
Nasıl olsa biz seni tarif ettiğin adresten bir gün gelip alacağız.
Hele aklımız yüreğimize bir gelsin....!

ALINTI

Hele aklımız yüreğimize bir gelsin
teşekürler