Aklı olan, yaratanı inkâr edemez

Aklı olan kimse, cansız bir cismin hareket ettiğini görünce, bunu hareket ettiren bir kuvvetin varlığını anlar. Durmakta olan bir cismin, kendiliğinden hareket edemeyeceğini ve ancak dışarıdan bir kuvvetin bunu harekete getireceğini bilir. Demek ki, cansız bir cismin, hareket etmesi, bunu harekete getiren bir kuvvetin varlığını akıl sâhiplerinden gizlemiyor. Hareket eden cismin cânsız olması, bir kuvvet sâhibinin mevcût olduğunu, akıl sâhiplerine haber veriyor.

Amerika’nın en büyük beyin cerrâhı, Cleveland Üniversitesi öğretim üyesi, Metropolitan Hastahânesi Beyin Cerrâhîsi kliniğinin direktörü olan Prof. White diyor ki:
“1974 senesinde beyin kanaması geçiren bir çocuğu muâyene ettiğim zamân, beyninin tâm ortasında ufak bir tümör bulunduğunu gördüm. Fakat tümör kanamaya başlamış ve cerâhatlanmıştı. Durum çok tehlikeli ve ümitsizdi. Kafatasını açtık, beynin iki tarafına tüpler yerleştirdik ve beyni antibiyotiklerle yıkamaya başladık. Bu benim tarafımdan tatbîk edilen yepyeni bir usûldü. Ateşler içinde yanan çocuğu bir respiratör içine koyduk ve üzerine soğuk yorganlar örttük. Bir yandan da beyni yıkamaya devâm ediyorduk. Bu ümitsiz vaziyet haftalarca sürdü. Ben mütemâdiyen duâ ediyor ve ü teâlâyı yardıma çağırıyordum. Duâ ederken, yalnız çocuğa ve onun anasına babasına merhamet etmesini değil, aynı zamânda haftalarca durmadan benimle berâber çalışan ve bu ağır mesûliyyeti üzerine almış olan şahıslara da kuvvet ve kudret vermesi için ü teâlâya yalvarıyordum.

Nihâyet bir ilâhî imdât yetişti. Tamâmen ümitsiz sayılan bu vakâ, başarı ile netîcelendi. Çocuk kendine geldi. Arkadaşlarım;

-Tatbîk ettiğimiz bu yeni usûl, çok iyi netîce verdi diye seviniyorlardı.

Bunu benim yaptığımı zannediyorlar, koltukları kabarıyordu. Hâlbuki ben böyle düşünmüyordum. Benim aklıma göre, ne kadar çalışsak, ne kadar yeni metotlar bulsak, ne kadar yeni usûller tatbîk etsek, bu gibi ameliyâtlarda muvaffak olmak, ancak ü teâlânın yardımı ile olur. Şimdiye kadar yaptığım sayısız ameliyâtlarda, bunu hep kalbimde hissettim. Teknik, ne kadar ilerlerse ilerlesin, her şeyde olduğu gibi, beyin ameliyâtının neticesi de, ü teâlânın kudretindedir ve ancak Onun yardımı ile muvaffakiyet elde edilir.

Senelerden beri yapmakta olduğum beyin ameliyâtlarında insan dimağının, beyninin karşısında büyük heyecân duydum. Beyin ile uğraştıkça, bu muazzam eserin sırrını çözmenin imkânı olmadığını, bunu yaratan kudretin, çok muazzam, çok büyük olduğunu ve beyni gördükçe, ü teâlânın varlığına inanmak lâzım olduğunu kalbimde hissettim. Bugün, insanların yaptıkları en mükemmel bilgisayarlar bile, küçücük dimâğların, beyinlerin karşısında ancak çocuk oyuncağı olabilir.

Ben artık dimâğın, beynin içinde insan rûhunun saklandığı bir kutu olduğuna inanıyorum. Biz, bu kutu etrafında ameliyât yaparken, dînî bir merâsimde bulunuyoruz. Beyin ameliyâtı benim inancımca, ibâdet etmek gibi dînî bir merâsimdir. Bu ameliyâtı yapanın, yalnız teknik bilgi ve mahâreti, kâfî değildir. Aynı zamânda, ü teâlânın varlığına inanması ve ameliyâtın başarısı için, Ondan yardım ve merhamet dilemesi şarttır.

“RUH NEREYE GİDİYOR?”
İnsan ölünce bu beyin kutusu içinde saklı olan rûh ne oluyor? Vücûtla eski ilgisi kalmayan rûh, muhakkak ki, ölmüyor. Ama nereye gidiyor? Rûhun nereye gittiği, nerede kalacağı hakkında bir doktor olarak ben bir tahmîn yürütecek hâlde değilim. Çünkü maddî bilgiler buna cevâp veremez. Bu husûsta bize yardımcı olacak rehber, ancak din kitâplarıdır. Beyni ve rûhu düşündükçe, insanların, maddiyyâtı bırakarak bütün kalbleriyle dîne bağlanmaları ve din kitâplarında yazılı olan bilgilere inanmaları îcâb ettiğine inanıyorum...”
, kâinattaki bütün sebepler, vâsıtalar, var olan her şey, sonsuz bir kuvvetin, bir yaratıcının yani ü teâlânın varlığını, kudretini, akıl sâhibi olan herkese ilân etmekte, bildirmektedir.
Alıntı.