Geceler, ne zaman karanlığa boğulursa,
Yüreğimi, o zaman derin bir hüzün kaplar.
Sanki bir şeyler eksikti, bilmediğim bir yerde,
Yüreğimin tam orta yerindeki bir boşlukta.
Aradığımı bir türlü bulamadım, geceler boyu,
Gece boyunca, dünyanın yükü hep omuzlarımda.
Derinlere dalarken zihnimde, gerçekler yüreğimi yakar,
Yüreğimde bulamadığım ateş, yanan hep o vicdan.
Vicdanımı yakarak, beni hep karşılar, geceler gelince,
Yeryüzüne kuş bakışı bakmak isterim, ve baktıkça.
Hayalimdeki, mazlum çocuklar, gözyaşları gelir önüme,
Nedir bu vicdansız insanlardan, çektikleri acımasız zulüm.
Yeter yıkmayın, güzel umutlarını, mazlum çocukların,
Yıkmayın insanların, emekle yaptıkları dünyalarını.
Ama nerede sizde o vicdan, siz insan olamazsınız,
Yine büyük bir kabus beni sarar, yine geceler zehir.
Salih; zulümleri, zalimlikleri devam edemez, asla unutma,
Allah görüyor, biliyor, zalimlere aslında müddet veriyor.
Ah zalimler, müslümana heryer kerbela, heryer matem,
Yüreğimizde kaybettiklerimiz, beynimizde unutulamayanlar.
M.S.A.
Moderatör tarafında düzenlendi:
