MustafaCİLASUN
Özel Üye
Orjinal boyutu icin tiklayin 950x631px.
Ne vakit Hu desem
Ruhun sahibe yönelsem
Kalbi elemimi bir bir zikredip
Ruhumun hicran damlalarını silsem
Âlemi kâinat yanarken
Ümmet-i Muhammed melülleşirken
İnsan kimliği sekilerleşirken
Paganlık pik yapıyor, nefs şaha kalkıyor
Nereye baksam
Hangi milletin vicdanını ansam
Mezopotopyayı kendi haline bıraksam
İnsanlık adına utanıp bir ömür ağlasam
Beşer önce insanlaşmalı
Ancak o zaman kulluk idrakine kanmalı
Akidesi şek ve vehimler içinde olmamalı
İndirilen dine göre inanıp yol almalı
Akıl, kalbin yetisidir
Sevgi, ruhtan nükseden esindir
Bilgi şems gibidir, istikamet nedenidir
İrfan marifete davet eden basiret erkidir
Aşktan söz edene bir bak
Ne kadar gönlü haktadır, ne rahat
Nasıl fırsatları bekler edepten çok uzak
Ruhsuz, kalpsiz, anlamsız böyle yaşamak
Anne ukdelerini kızında
Baba kursağında kalan hevesi oğlunda
Görmek ve yaşamak istiyor, sefilleşiyor
Hakkını yaşamaktan da mahrum bırakıyor
İnsanlık yeksan olursa
Edep ve ahlak milletçe unutulursa
Fırsatçılık ve pişkinlik hastalığı başlayınca
An vakti işaret eder, gaflet hakikati perdeler
Yaşa, nasıl istiyorsan öyle yaşa
Bir başkasının da hakkı var unutmasana
Edepsizlik ve ahlaksızlık yüz akın olunca
Sığınmak düşer kul olana, ruhu ve kalbi bulunana
Mustafa Cilasun
