Hz. Mevlâna Sözleri

Güzellik dilin altında gizlidir...
Sükût, incelik, edep ve zerafet insanı her gittiği yerde sultan yapar...

Hz. Mevlana
 
Vakit keskin kılıç gibidir, ömrü kesiyor;
O seni kesmeden evvel sen onu kes..!
Kalbî zikre devam et..! Dilin kapılarını kapat..!
Kalbin zikirle konuşsun, dilin hikmetle sussun..!
Huzur buluncaya kadar öyle ol, üstün zekâ sükut etmektedir...
...AZ YE, AZ KONUŞ, AZ UYU...!
Ameli bırakmak ne kötü bir hal...
İleride amel edeceğim... demek ondan daha beter bir haldir...

Hz. Mevlana...
 
Dostlarını daima vefâ ile hatırla cân..!
Arayan sen ol, bulan sen; tanıyan sen ol, kucaklayan yine sen...
Kula vefâsı olmayanın Hakk'a vefâsı olmaz...

Hz. Mevlana...
 
Ey Gönül..! Sen, Hz. Şems’i ve Hz. Mevlanâ’yı mâzi de mi ararsın..? Sen, Aşkı ve sevdayı onda bunda mı sanırsın; oysa o senin bağrında hâlâ anlamaz mısın..? Herkesin gönül çerağını tutuşturacak bir Şems vardır amma, senin arzunun niyâz sesi duyulmalı Hakk’ın inşâ ettiği kader kapısının tokmağında... Gör bakalım o vakit Şems de sensin Mevlânâ da...

Hz. Mevlana...
 
Ey Marifet yolcusu... Bu yolda sabırsızlığı sabırla, unutkanlığı zikirle, nankörlüğü şükürle, isyanı taatla, cimriliği cömertlikle, riyayı ihlasla, yalanı doğrulukla, gafleti tefekkürle değiştirmedikce mesafe alamazsın...

Hz. Mevlana...
 
Kum gibi ömür suyunu emen, bizi tüketen boş sözler olduğu gibi, içinden âb-ı hayat fışkıran kum da vardır. Bu kum pek az bulunur. Sen git de içinden irfan coşan, ilâhî sırları meydana vuran kumu ara. Evlâdım, işte yukarıda anlatılan o kum Allah adamıdır. Allah adamı, kendi benliğinden kopmuş, kendinden ayrı düşmüş, Hakk'a ulaşmıştır.

Hz. Mevlana...
 
İlla birini seveceksen dışını değil içini seveceksin... Gördüğünü herkes sever ama sen göremediklerini seveceksin...

Hz. Mevlana...
 
Göğsünün içindekini gerçek gönül sanan kimse,
Hak yolunda iki üç adım attı da herşey oldu bitti sandı...
Aslında tesbih, seccade, tövbe, sofuluk, günahdan sakınma bunlar yolun başıdır...
Hak yolcusu aldandı da, bunları varacağı yer sandı...

Hz. Mevlana
 
Ümitsizlik diyarına gitme, umutlar var... Karanlığa kapılma, güneşler var... Gönül, seni gönül ehlinin diyarına çağırır; ten ise seni su ve çamur hapsine çeker... Aklını kullan... Gönlüne kulak ver... Bir gönül ehline var ondan gönül gıdasını al... Onunla gönlünü gıdalandır...

Hz. Mevlana...
 
Geri
Üst