Okyay
ÖZEL ÜYE
KENDİ KENDİME
Yâ rabb! Diyorum ki, kendi kendime,
“Yâ doğmuş olsaydım, âsi bir yerde,
Küfür diyarında, şirkin içinde.
O zaman ne işe, yarardı vâhım,
Nasıl şükretmem ki sana Allah'ım.”
Müslüman babadan, İslâm anadan,
Lütfedip halketmiş, beni Yaradan.
Ezan sesleriyle, süslü bir Vatan,
Ne büyük bahşişin, bu seçkin payım,
Hamdü sena olsun, sana Allah'ım.
Bâzen diyorum ki kendi kendime,
“Bak insan olmuşsun, sonsuz define
Ebedi hayat var ihtişamiyle,
Yâ Rabb! Berat eyle, af’la varayım,
Çünkü af sahibi, sensin Allah'ım.”
Kimi düşünürüm, kendi kendime,
Desem ki yönelip, din kardeşlerime,
“Rabbin bahşettiği, bu nimetine,
Mahal mi, bi’haber, lâkayd kalalım?,”
Her bir Kutsalımı, kolla Allah'ım.
Yetmiş bin câmide, günde beş kere,
Ezanlar okunur, yayılır gider.
Yetmiş bin İmamı, onca câmide ,
Cemaat şevkine, koyulur gider.
Cennet gibi yerde, vatandaş olmak,
Rabbin taltifidir, ayrıcalıktır.
Bu yüksek değerin, farkına varmak,
İmanda parlayan, bir niceliktir.
İtiraf-niyazım, kendi kendime,
“Çok şükür İslâm’ım, adımsa Şevket,
Yâ Rabb! Muti eyle, yüce dinine,
Hak yola hadim kıl, o yöne sevket”
Ve duâ ederim, kendi kendime,
“yâ Rabbi! Anamı, babamı affet,
Lütfeyle girsinler, adn Cennetine,
Sonsuz keremini, bahşet, ülfet et,
Muştuluk versinler, birbirlerine”
Tekrar yalvarırım, kendi kendime,
“yâ Rabbi! Neslime, Islâmı sevdir.
Tevekkel olsunlar, dâim seninle,
İyilik üzere, İhsânı sevdir,
Nurlansın- nur saçsın, nurlu dininden”
Rabbimden isterim, kendi kendime,
“yakın akrabamı, kardeşlerimi,
Dünyâda- ahrette, iylikli eyle,
Hayıra tebdil et, kem yanlarını,
Uzun ömürlü kıl, sağlıklı eyle”
Bir de virt ederim, kendi kendime,
“yâ Rabb! Dostlarıma, komşularıma,
Hoş görü, saygıyı, nakşet kalbime,
Benden güven kalsın, hatırlarında,
Tâ ki yücelsin, senin sevgine
Şevket OKYAY
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Diğer Şiirlerinden;
KISKANIRIM
ESTAĞFİRULLAH
KENDİ KENDİME
Moderatör tarafında düzenlendi:
