Maksadımız Altın Değildi

Sünbül Efendinin sohbetleri ile pişerek teveccühleri bereketiyle mânevî dereceleri katetti. Pek zekî olan Merkez Efendi hocasının terbiyesi altında riyâzet ve mücâhedeler yaparak yâni nefsinin istediklerini yapmayıp istemediklerini yapmak sûretiyle kısa zamanda tasavvufta yüksek derecelerin sâhibi oldu. Hocasının kendisine icâzet diploma verdiği sıralarda Aksaray'da Kovacı Dede dergâhına hoca tâyin edildi. Kısa sürede dergâh talebelerle dolup taştı. Merkez Efendinin nâmı her tarafa yayıldı. Merkez Efendi hocası Sünbül Sinân'ın kızı Rahime Hâtun ile evlenmek isteği olduğunu bildirince Sünbül Efendi;

- Bir deve yükü altın getirebilirseniz kızımızı veririz dedi.

Merkez Efendi bir devenin üzerine iki çuval toprak doldurdu. Devenin yularını çekerek Sünbül Efendinin kapısına getirdi. Çuvalları kapıda boşalttığında çuvaldan toprak yerine çil çil altınlar döküldü. Sünbül Efendi ve çocukları altınlara dönüp bakmadılar bile.

Fakat hocası Merkez Efendiye;

-Ey Mûsâ Efendi! Maksadımız altın değildi. Evdekilerin de derecenin yüksekliğini anlamalarıydı. İmtihânı kazandın buyurdu.

Sünbül Efendi çok sevdiği kızı Rahime Hâtun'u yine çok sevdiği talebesi Merkez Efendiye nikâh etti ve evlendirdi.

Düğünden birkaç gün sonra Sünbül Efendi kızı Rahime Hâtun'un evine gitti. Evde kızı yemek yapıyordu. Fakat ocakta odun yerine parmaklarından çıkan alevle yemeğini pişiriyordu. Kızının bu hâlini hayretle gören Sünbül Efendi;

- Rahimecik ne yapıyordun?" diye sorunca;
- Talebelere çorba pişiriyordum cevabını verdi.​