Ramazan Manileri/Davulcunun İsyanı

Dün başladı ramazan ne oluyor müslüman
Ne ar kalmış gençlerde ne de azıcık iman

Nerde görse yarini sanki azmış bir eşek
Utanmasa dolmuşa serecek yatak döşek


Cahile lafım yok da bilene ne demeli
Gözleri görüyorken kalpleri de görmeli


Sokakları ülkemin sanki ecnebi yunan
Bırak göğsü açanı beli tezgâha sunan


Cahilin alâmeti isyanda cesarettir
Ahlakta mahkumiyet en büyük esarettir


Ne his kaldı gönülde ne de iman neşesi
Her sokağı ülkemin efes tuborg şişesi


Milletin çekirdeği özü ailesidir
Lafı değil kişinin işi ainesidir


Anneye bak kızına hicâb giydiremiyor
Beybabalar oğlunu eve girdiremiyor


Annenin evladının her sözünü yapması
Kendi doğurduğunun cariyesi olması


Kıyamet alameti benim söylediklerim
Bu günü gördüm ise kıyameti beklerim


Her cümlenin sonunda küfür aldı başını
Utanırım sormaya küfredenin yaşını


Milletim dönsün diye terkettim ben işimi
Rabbimden bekliyorum en güzel bahşişimi


Kimin nesli bu millet yoksa internetin mi
Yahut tele-kanalizasyon illetinin mi


Sesini çıkarmazsan bugün eleştirmezsen
Yarın çok geç olacak sözü birleştirmezsen


Evlilik kölelikmiş bekarlık da sultanlık
Sonudur bekarlığın kaçınılmaz buhranlık


Artislik olsun diye söylüyorum sanmayın
Tek derdim odun gibi cehennemde yanmayın


Gözlerim kan çanağı oluyor hep duygudan
Derdim uyandırmaktır milletimi uykudan


Sözüm aza değildir azmış cahil çokluğa
Cenneti hiçe satan namusu da tokluğa


Dertgahiyim sözümü söyleyip de durayım
Sen davul ol ben tokmak kas kafana vurayım