Cahildik bilemedik…
Bilemedik de diyemedik…
Uyanmış değildik, iletemedik…
Gözlerimiz kapalıydı göremedik…
Kulaklarımızda ağırlıklar, duyamadık…
Kalbimizin kilidini…
Bir türlü açamadık…
Takvim yine bir günü gösteriyor.
Ama o günü, o takvimi bize veren Sensin.
Ve Sen, verdiğin zamandan münezzehsin.
Yıllar öncesinde…
Seni beklesin…
Seni beklesinler son nefeslerinde…
Dosdoğru yoluna ilet öncesinde…
Çok özlesek de…
Çok çok özlesek de…
Çok çok çok özlesek de…
Öyle özlesek de…
Öyle bir özlesek de…
Gözlerimiz buğulansa, burnumuzun kemiği sızlasa da…
Sabretmek düştü bize, bilsek de…
Bilemesek de…
Onu…
Onları affet…
Onu, onları çok affet…
Onları hep affet…
Onlar bizim yaramazlıklarımızı hep affetti…
Ne olur Sen de onların yaramazlıklarını affet.
Onlar bizi hep sevdi, korudu…
Ne olur Sen de onları sevmekten, korumaktan vazgeçme.
Ve çocukları için gözyaşı dökmüş tüm mümin babaların da…
Tüm mümin anaların da…
Çocuğu olmayıp ağlamışların da…
Bir hanıma, bir kocaya isteyip, varamamışların da…
Son nefeslerinde yardımlarına koş…
Bir kez daha uyarılmış da uyanmış kıl…
Biliyoruz yaparsın…
Sen bilirsin hak edenleri…
Hele uyandırıp da gidenleri…
Biz diledik ama yetmez…
Sen dile Rabbim…
Son nefeslerinde olsa da dile…
Sen dilersin…
Biz diyemedik.
Biz bilemedik.
Çok geç kaldık.
Sen dile Rabbim.
Sen zamandan münezzehsin.
Amin....
