Günün Sözü
- Konbuyu başlatan Ahmet Teker
- Başlangıç tarihi
Elmanın tatlısı da biberin acısı da aynı topraktan, uyanmak lazım...
Ve beşiğin tahtasıyla tabutun tahtası aynı ağaçtan...
Nemrut ile hazret-i İbrahim aynı havayı soluyor, Firavun’la hazret-i Musa aynı toprağa basıyor, Ebu Leheb ve hazret-i Ömer’i aynı yağmur ıslatıyor...
Şu işe bakın ki; bakan gözün biri görüyor biri görmüyor...
Nasibe bakın!
Ve beşiğin tahtasıyla tabutun tahtası aynı ağaçtan...
Nemrut ile hazret-i İbrahim aynı havayı soluyor, Firavun’la hazret-i Musa aynı toprağa basıyor, Ebu Leheb ve hazret-i Ömer’i aynı yağmur ıslatıyor...
Şu işe bakın ki; bakan gözün biri görüyor biri görmüyor...
Nasibe bakın!
“Yarın ben kıyâmet günüde ALLAH’ın ve Peygamber’in huzuruna suçlu olarak çıkmak istemiyorum. O zaman ALLAH bana: ‘Ey Said, İslâm dininin hükümleri ayaklar altına alındığında sen niçin sessiz kaldın, gücün ve imkânın olduğu halde niçin savaşmadın?’ diye sorduğunda ben ne cevap vereceğim? Cehennem zebânîleri beni sarığımdan tutup cehenneme çektiklerinde ben ne edeceğim? Hayır! Andolsun ALLAH’a ki yalnız ben ve bu elimdeki baston bile kalsa, bâtılın karşısına çıkıp kıyâm edeceğim. Şehid olana kadar da mücâdelemden asla dönmeyeceğim. Ne ben Hz. Hüseyin’den daha makbul bir kulum ne de siz onun ailesinden daha makbulsünüz. Ben üzerime düşeni yapmak zorundayım. ALLAH’a emânet olun!”
(Şehid Şeyh Said)
(Şehid Şeyh Said)
Sen yeter ki "ALLAH" de, açar bahçende güller.
Sen yeter ki "RAHMÂN" de, öter bahçende bülbüller.
Sen yeter ki "ĞAFFÂR" de, koşar yardımına melekler.
Sen yeter ki "RAHÎM" de, inan aydınlanır her yer.
Sen yeter ki "MÂLİK" de, gider sıkıntılar, dertler.
Sen yeter ki "KUDDÛS" de, biter ızdıraplar, kederler.
Sen yeter ki "AZîZ" de, gider dilden kötü sözler.
Sen yeter ki "CABBÂR" de, kalmaz kalpte vesveseler.
Sen yeter ki "MEVLÂ" de, huzura erer gönüller...
Sen yeter ki "RAHMÂN" de, öter bahçende bülbüller.
Sen yeter ki "ĞAFFÂR" de, koşar yardımına melekler.
Sen yeter ki "RAHÎM" de, inan aydınlanır her yer.
Sen yeter ki "MÂLİK" de, gider sıkıntılar, dertler.
Sen yeter ki "KUDDÛS" de, biter ızdıraplar, kederler.
Sen yeter ki "AZîZ" de, gider dilden kötü sözler.
Sen yeter ki "CABBÂR" de, kalmaz kalpte vesveseler.
Sen yeter ki "MEVLÂ" de, huzura erer gönüller...
